مان سنڌو ماٿري آهيان!
مون کان تنهنجا ڄاول ٻار پڇن ٿا،
مان آهيان ڪير؟
مان ڏهه هزار سالن کان سنڌي آهيان،
مان چوڏهن سؤ سالن کان مسلمان آهيان،
مان ٽيهتر سالن کان پاڪستاني آهيان،
پوءِ به مان سنڌوماٿري آهيان!
پر تنهنجي غلام آهيان!
جڏهن تنهنجو وجود نه هو،
مان دنيا جي نقشي ۾ موجود هيس،
جڏهن تنهنجي ڪا سرحد نه هئي،
تڏهن منهنجي سرحد دنيا ۾ پکڙيل هئي،
جڏهن منهنجي پيرن ۾ غلاميءَ جي پازيب پئي،
تڏهن منهنجي سرحد سوڙهي ٿي،
پوءِ به مان سنڌوماٿري آهيان،
پر تنهنجي غلام آهيان!
تنهنجا جگري يار چون ٿا،
سنڌ جو ته هاڻي وجود ئي ناهي،
تون انهن کي ياد ڏيار،
سنڌ ته ازل کان ئي آهي،
ابد تائين ئي قائم رهندي،
تون ته ٻاويهه سالن کان پوءِ ٽُٽي وئين،
پوءِ به مان سنڌوماٿري آهيان!
پر تنهنجي غلام آهيان!
تنهنجا ڪلگيدار کلن ٿا،
ڏاند گاڏي آهي هنن جو ڪلچر،
موهن جي دڙي جي تاريخ ته پڙهه،
منهنجو شاندار ماضي ته ڏس،
هر دؤر ۾ خوشحال هيس،
تو منهنجا وسيلا ڦريا،
پوءِ به مان سنڌوماٿري آهيان!
پر تنهنجي غلام آهيان!
ڏس تون مڪليءَ جو مُقام،
قبرون به اٿئي شاندار،
ڪهاڻيون اٿئي لاجواب،
منهنجا دودا، منهنجا هوشو،
منهنجا هيمون، منهنجا روپلا،
منهنجا سپهه سالار منهنجا دولهه دريا خان،
پوءِ به مان سنڌوماٿري آهيان!
پر تنهنجي غلام آهيان!