ڪارونجهر جي ڪور تي!
ڪارونجهر جي ڪور تي،
ٽهوڪندي ٻڌو مون مور کي،
هيڏي، هوڏي ڏاڍو نهاريو،
ڪٿي به مون کي نظر نه آيو،
هڪڙو نينگر ڊوڙي آيو،
باجي! مور ماڻهن کان ڊڄي ٿو،
ڊپ مان ڀڄي لِڪي ٿو،
مور توکي نظر نه ايندو،
بس! ڪڏهن ڪڏهن نظر اچي ٿو،
خوش ٿي، پر کولي ٿو.
نينگر هڪڙو ٻيو سور به اوريو!
باجي! هيءُ جو رستو ڏسين ٿي!
جبل جي پيٽ ۾ ڪار هلي ٿي،
اِتي اَڳ آبشارُ به وهندو هو،
جهرڻ جو صاف پاڻي هو،
ڄڻ ڪو جنت جو نظارو هو،
هاڻي ته روز ڪارونجهر ڪٽجي ٿو،
باجي! الائي ته ڪهڙا هٿيار اٿن!
وهائن ٿا ڪارونجهر جي سر تي،
ميسارن ٿا اسان جا ماڳ!
کسن ٿا ڪارونجهر جي سونهن!
معصوم ٻار جا ويچار ٻڌي!
هينئون اچي ويو مُٺ ۾!
ٿر جو معصوم ٻار ڪڙهي ٿو!
ڪٿي آهي اسان جو شعور؟؟
_____________________________
ڇنڇر 16 سيپٽمبر 2019ع ٿر ياترا تي لکيل نظم!!