سنڌ منهنجي نماڻي هرڻي!
منهنجي سنڌ سهڻي، من مهڻي!
ٿي پئي آهي، نماڻي هرڻي!
هر طرف راڪاس ڦرن ٿا،
شڪارين جا آهن ڄار وڇايل،
ڪو باز جهٽي ٿو،
ڪو نانگ ڏنگي ٿو،
ڪو تير هڻي ٿو،
سَنڌُ، سَنڌُ آ، زخمن کان چور،
ڪو نه ڪري ٿو،
ڪو هن جو دارون،
هرڪوئي مانهه گهري ٿو،
سيخ ڪري کائڻ گهري ٿو،
سڀ آهن، نشي ۾ ڌُت،
سوار آهن انڌ جي گهوڙي تي،
جڏهن ٿاٻڙجي پٽ تي پوندا،
هاءِ، هاءِ جا هٿ پوءِ هڻندا،
منهنجي سنڌڙي، منهنجي جندڙي،
سنڌ جا سبتغين آهن، محلن ۾ سُتل،
سنڌ منهنجي نماڻي هرڻي،
رڻ ۾ ٿي اڪيلي ڊوڙي،
وار ڇوڙي، پيرين اگهاڙي،
رت جا ٿي نير ڳاڙي.
سنڌ منهنجي نماڻي هرڻي!