مان آهيان ڌرتيءَ جي مقروض!
تو وٽ آهن علم عروض،
مان آهيان ڌرتيءَ جي مقروض،
مان تنهنجي علم عروض ۾،
قيد ڪونه ٿيندس،
مان ڌرتيءَ جي دانهن،
لکندي رهندس،
منهنجا ڳڀرو گهوٽ سڙن!
مان علم عروض ڳوليندس؟
منهنجا ٿر ۽ بر سُڪن،
مان ڪافيا ڳوليندس؟
منهنجا، شهر ۽ ٻيٽ وڪامن،
مان رديف ڳوليندس؟
منهنجي ڌرتيءَ جي دردن آڏو،
تنهنجا علم عروض اچن،
مان خاموش رهندس؟
مان ته ڌرتيءَ جي مقروض آهيان،
مان ڌرتيءَ جا قرض لاهيندس.