ٽين جنس!
منهنجا مالڪ! توکان ڪير پڇي؟
تون خالقِ ڪل ڪائنات آهين!
تون جو هي ٽين جنس خلقي آ
هن جو آهي ڪهڙو قصور؟
نه، جنس نازڪ ۾، نه جنس بهادر ۾،
نه، بابو شفقت جو هٿ ڌري ٿو،
نه، جيجل سيني ٿي لائي،
نه، بي رحم سماج قبول ڪري ٿو،
بس، هڪڙوئي گرو قبول ڪري ٿو،
هنن جون حسرتون ڪهڙيون؟
جنس نازڪ واريون؟
جنس بهادر واريون؟
دل جي ڌڙڪن ۾،
محبوب ٿو ڌڙڪي؟
يا محبوبه ٿي ڌڙڪي؟
تنهنجي ئي تخليق جو،
دنيا ۾ آهي تماشو،
تون خاموش ڏسين ٿو،
هو پنهنجي پيڙا ڪنهن کي ٻڌائين؟
ڪنهن سان پنهنجا سور سلين؟
مالڪ! تنهنجي هيءَ تخليق به،
حڪمت کان خالي نه هوندي!
تون جو هيءَ ٽين جنس خلقي آ؟
هيءَ به تنهنجي مخلوق آ.
اي خدا جي اشرف المخلوقات!
خدارا هي ظلم بند ڪيو،
خدارا هي قهر بند ڪيو،
هي نفرت ختم ڪيو،
هي به خدا جي تخليق آهن،
هنن کي به جيئڻ جو حق ڏيو،
اگر آهن هي ٽين جنس،
پوءِ هنن جو آهي ڪهڙو قصور؟
تون آهين ايترو عظيم،
پوءِ خدا کان ڪر سوال،
تون هيجڙا ڇو پيدا ڪيا؟
اي بدبخت ظالم انسان!
تون پنهنجي خوشين ۾،
هنن کي نچائين ٿو،
ٻن ڏوڪڙن عيوض،
ڪرين ٿو هنن جي تذليل،
اي حضرت انسان! انسان ٿي حيوان نه ٿي!*