اَبي، امڙ جو قتل!
اي مديني رياست جا حامي!
نئين سال ۾ ساهيوال جو تحفو،
هن رياست ۽ رعيت جا رکوالا!
رعيت کي ڪن، سرِعام قتل،
بريڪنگ نيوز ۾، تنهنجا وزير چون ٿا،
هيا وڏا دهشتگرد، ملڪ جا دشمن،
پيارن جي شاديءَ ۾ ڪير ڪندو آ دهشتگردي؟
جي دهشتگرد به هيا، ته زنده پڪڙيو هان!
معصوم ٻارن جي سامهون ائين نه ماريو هان!
اَبي، امڙ جي مٿان گوليون وسندي،
ڪو پل هنن جي ذهنن تي،
ڪهڙا چٽيا هوندا نقش؟
هي دهشتگرد هيا؟
پوءِ ڇو نه هلايو ڪيس؟
ڇو نه ڪيا معلوم راز ۽ ٿاڪ؟
تنهنجا بهادر پوليس سپاهي!
لاش ڇڏي ڇو ڀڄي ويا؟
ٻار به پيٽرول پمپ تي ڇڏي ويا،
هي معصوم، معصوميت جي تصوير!
ڀاءُ زخمي ڀينرن جا هٿ زخمي،
زخمي هٿ ۾ کير جي بوتل!
مٿان وري ميڊيا جا سوال،
هنن معصومن جي ڪرب کي،
ڪو ڄاڻي سگهي،
پٿرايل اکيون ڏڪندڙ جسم،
دهڪندڙ دليون،
ڇا ڏين ميڊيا کي جواب؟
رياست ٻارن تي ديا ڪري،
آندو اسپتال ۾،
تنهنجا وزير ڏين ٿا گلن جا تحفا،
اهي گل آهن يا بم گولا؟
جي وسائن ٿا احساس مٿان؟
اي رياست جا والي!
عثمان غنيءَ جي سخاوت کي،
ڏني آهي تو مات،
ٻن ڪروڙن جو اعلان،
واپس ڪندا مائٽن جا جگر؟
ٻارن جو اَبو امڙ ورندو؟
ڀيڻ جو ڀاءُ ورندو؟
اُها امڙ ورندي؟
جنهن پٽ نُنهن جو قتل ٻڌي دم ڏنو،
اُهي شاديءَ جون خوشيون ورنديون؟
جي ماتم ۾ تبديل ٿيون؟
تون ٻارن لاءِ آهين پريشان!
ٻارن جي ڪفالت جو کنيو آهي بار!
تون اَبي امڙ جي جهولي به ڏيندين؟
جيجل امڙ جي لولي به ڏيندين؟
مٺڙي امڙ جي ٻولي به ڏيندين؟
تون دل تي هٿ رکي ڏس!
تنهنجا به ٻچڙا آهن،
ٻه ڪروڙ اَبي امڙ جو ٿيندا مول؟*