توکان اُڌارو گهرُ گهُران ٿي!
اي ڪائنات جا مالڪ!
توکان اُڌارو گهرُ گهُران ٿي!
جڏهن ساهه جا پن ڇڻي پوندم،
ساهه جو پکي اُڏامي ويندم،
جڏهن هي خاڪي جسم لحد ۾ لهندم،
تڏهن سک ٿي سمهندم،
سڀني جا قرض فرض لهي ويندم،
پوءِ نه توکان اُڌارو گهُر، گهُردم!
تنهنجي جلال جو قسم!
توکي گهُر واپس ڪندس!
اي منهنجا مالڪ!
اي ڪن فيڪون چوڻ وارا!
سڀ جي قسمت لکڻ وارا!
بس هڪڙو اُڌارو گهُر عطا ڪر!
اي ڪل جڳ جا والي!
ڀرين سڀ جا جهول خالي!
تنهنجي ونڊجي ڪهڙي ڳالهه ڪجي!
ڪنهن کي ڪرين ٿو محل عطا!
ڪنهن کي تو جهوپڙيءَ ڪاڻ سڪائين!