انسانن جا جهنگل!
هي شهر آهن، انسانن جا جهنگل،
ماڻهو ٿا ماڻهن کي کائن،
پنهنجا ٿا پنهنجن کي مارن،
معصوم نياڻين کي ٿا چيڀاٽن،
نياڻين جي ٿا لوئي لڄائن،
ڇا سنڌوءَ جو ماڻهو،
بي حس ٿي ويو آ؟
پنهنجي تهذيب، ثقافت،
وساري ويٺو آ؟
جيڪي ننگن، دنگن تي سر ڏيندا هئا،
سي ئي نياڻين جي لوئي ليڙون ڪندا؟
جيڪي سامن تي به سِر ڏيندا هئا،
سي ئي، ڪلين کي قتلام ڪندا؟
هن ديس جي دراوڙ جي اکين ۾،
دهشت، وهشت ۽ نفرت ڇو آ،
ڇا محبت جا وڻ وڌجي ويا هن؟
پيار جو پاڻي کارو ٿي ويو آ،
امن جي ڌرتيءَ تي،
عصمتن جا راڪاس ڦِرن ٿا،
هي وحشي ۽ جانور،
معصوم ڪلين جون زندگيون اُجاڙي،
موت جي وادين ۾ اُماڻي،
سرِعام گهمن ٿا،
هي شهر، انسانن جا جهنگل ڇو آ؟؟ *