Balanced Un-Balanced Tariq
Balanced Un-Balanced Tariq[/b]
سلسلوــ
۽ پوءِ وري سلسلا ــ سلسلي مان سلسلو ائين ڦٽي نڪري، جئين رات مان ڏينهن ــ ائين سڀ سلسلا ڦرندڙ، هڪ ٻئي چوڌاري، بلڪل موسمن جيان ــ گولائيءَ ۾ حرڪت ڪندڙ سولر سسٽم وانگر ــ بئلنسڊ / انبئلنسڊ.
وقـت ــ
آهي جو سڀني سلسلن کي پاڻ ۾ سمائي ڇڏي. وقت ۾ جا سوچ پيدا ٿي تنهن سوچ لوچ مان سڀ ڪجهه ملي ــ مٽ مائٽ ــ دوست ڌاڙي ــ اهي مٽن مائٽن جا سلسلا ٽٽندا ٺهندا هلندا رهندا.
اهڙي ئي دوستيءَ جي سلسلي ٽٽڻ تي مان رنو هئس طارق آڏو ــ روئندو ڏسي چوريءَ خط ڇڏي ويو ته: ”مان نه ٿو ڄاڻان منهنجي جيون جو ايندڙ روپ ڪيترو سچو هوندو... وڇڙي وينداسين، جي مليل آهيون، پر سڀ وڇڙڻ هڪجهڙا نه هوندا آهن.“
تنهن ڏهاڙي سوچيم : ته وڇڙڻ ۽ ملڻ ۾ به ايترو ئي فرق آهي ــ جيترو پڇاڙي ۽ شروعات ۾ ــ بلڪل وچ ۾ ڌاڳي جيتري وٿي.
طارق جو آهي. بي حد ضدي ۽ ٻين لفظن ۾ بي حد حرامي ماڻهو.
چوندو: ”هر هڪ انڊپينڊنٽ آهي سڀ سلسلا، رشتا ڪوڙا آهن.“
چوانس: ”آهن پر سڀني کي هڪ ٻي جي ضرورت آهي.“
چوندو: ”تڏهن ته گڏ رهون ۽ هڪ ٻي سان رشتا رکون“.
طـارق ــ
ننڍڙي هوندي کان شرارتي آهي. جڏهن ٻئي چئن سالن جا هئاسين ته طارق ۽ مان امڙ آڏو اوڪڙون ويهي سٺن ٻارڙن جيان ٺهندڙ چانهه جو انتظار پئي ڪيو.
طارق لوهه جو ٻورو باهه ۾ وِڌو ــ ڀڀڙ ٿيو ــ اَمڙ ڇرڪ ڀريو بلڊپريشر جي مريض، ڏوئي کڻي ڊڪائي پيس ــ طارق ڀڄي ويو. وٺ نه ڏنائنس ۽ اڄ سوڌو ڪنهن کي به وٺ نه ٿو ڏئي، انڪري ئي طارق بند ڪمرن کان ڏاڍو ڊڄندو آهي. بند ڪمري ۾ راتين جو راتيون جاڳي ــ رات جي سانت ۾ ڪهاڻيون لکي ۽ سندس سڀ ڪهاڻيون ئي ته سڄي زندگيءَ جون Short Stories اٿس. هي سڀ سندس ڊگھي ڪهاڻيءَ آڏو گذرنس ٿيون ۽ هڪ ٻئي سان سلسلو ڳنڍين ـ
طارق جا سلسلا ــ
جي سڀ شدت سان اڀرن ٿا ــ ٻالپڻ ۾ خاموش ۽ معصوم Idealism جا ڏهاڙا ــ ڪاٺ جي ڊيسڪ ۾ رخسانا سينئر جي ڪتابن ڀرسان گلن جا ٻڪ رکي پرتان بيٺو بلڪل معصوم ٿيو پئي نهاري.
۽
ٻيو سلسلو ــ
جو سندس سورن جي سرحد جي شروعات ڪيمرا جو فوڪس وٺندي مرڪندڙ منهن واري رخسانا جونئير جا طارق کي آئيڊلزم مان ڪڍي Tele-communication جي دور ۾ وٺي آئي ــ ۽ ان دور ۾ فون جي تارن سان ڳنڍيل سلسلو يونيورسٽيءَ جي Exchange ۽Deluxe هوٽل مان.
2201
”هيلو“
”ڪير؟“
”رخسانا“
”ٻڌ ــ پنهنجا چپ ته مائوٿ پيس تي رک“ پوءِ ڳٽڪار جو آواز ــ
۽ ــ طارق جا وڏا وڏا ٽهڪ
فون ڪري موٽڻ مهل چوندو ــ
”جي رخسانا نه ملي ته آپگھات ڪندس.“
هـــا ــ
هؤ جا
هن جي اڻپوري اسڪيچ جو رنگ هئي ــ انگ هئي ــ
ها ــ
اها روشني ــ ها ــ اها روشني ــ
جڏهن اڄ ــ گرل تي ٻانهن رکي ــ ٿورو جھڪي مک ڪنولَ هٿنَ ۾ جھلي ــ ٻي ڪنهن جي فون جي انتظار ۾ بيٺي جي هوندي
۽
تڏهن طارق کي چيم: ”توکي آپگھات ڪرڻ کپي“ ــ
ڇو ته چوندو هو ــ ”جي رخسانا جونيئر نه ملي ته پوءِ سڀ ٽڪنڊا ــ چوڪنڊا ــ دائرا ٽوڙي پاڻ ماريندس.“
۽
هاڻ جڏهن هي رخسانا کي پائي نه سگھيو ــ
پڇانس ٿو ته ”طارق! پاڻ نه ماريئي ــ
چئي ته : ”اهو سڀ ڪجهه ڪتابن ۾ آهي“ ــ
۽
”حقيقت ۾ ڇا آهي؟“
”حرامپائي“
جي اسان حرامپائيءَ جا پليئر آهيون ته طارق ان جو ڪيپٽن آهي ــ
طارق جو ٽيون سلسلو ــ
Space age ۾ ــ سڀ رک رکاءُ ــ سڀ Idealism ۽ Tele-communication جا رستا ٽوڙي ڇڏيا ــ
طارق کان چوڻ کان اڳ ئي ــ وڏين اکين واري محبوبا چيس ته:
”طارق!“
”جي“
”تنهن جون آڱريون آهن نه!“
”ها پوءِ ــ!؟“
”اُهي مون کي ڏاڍيون وڻنديون آهن“.
”ڇو؟“
”ڇو ته اهي منهنجي مهورت ڪنديون.“
۽ ــ هي ــ سلسلو ۽ پيار جا ڊائلاگ Space age جا ئي ته آهن ــ
تڏهن ته طارق خوشبو کي تارن ڀري رات ۾ چيلهه چوڌاري ٻانهه ڏئي ــ چپ چپن سان ملائي چيو:
”تون منهنجي آڪسيجن آهين“
”روح جي جاءِ آڪسيجن ورتي“
۽
طارق جي جاءِ مشين ــ
رڳو پنهنجي احساسن جو اونو ــ جي جيئرو آهين ته پاڻ لاءِ ــ رڳو Self-satisfaction لاءِ سڀ ڪجهه ڪندو.
مزو ايندس ته ڳائيندو ــ رڙيون ڪندو ــ ٺهندو ــ ٽٽندو ـــ جي وڻيس ته ــ الف اگھاڙو ٿي ــ انٽرنيشنل هاسٽل جي ڪاريڊور ۾ ڊوڙندو ــ
طارق جي ڪمزوري آهي ته ميوزڪ ــ جهرڻن جي ــ هوا تي لڏندڙ پنن جي ــ گٽار جي تارن جي ۽ ان ڏينهن ڳائيندي ڳائيندي ٽي گلاس ٺهيا ــ
طارق چيو: ”خوشبوءَ جي نانءُ“
مان چيو: ”خوشبوءَ جي اکين نانءُ“
زيب چيو: ”خوشبوءَ جي چپن جي نانءُ“
پوءِ ٽهڪ ــ ڳائڻ وڄائڻ ــ ڳائي ڳائي ٿڪجي پياسين
طارق ــ
چور به آهي ــ هلندي هلندي ــ نارنگيون ۽ پيٽيز چورائيندو دڪانن تان ــ هڪ ڏينهن سندس ڊائري ۾ لکيل ڏٺم ته: ”خوبصورت پينيون ۽ خوبصورت ڇوڪريون ڪڏهن به وفادار ڪونه هونديون آهن“ مان پنهنجي پارڪر پين ڏٺم ــ ميز جي خاني ۾ ڪونه هئي... ۽ اها خوشبوءَ جي هٿن ۾ هئي ــ اُها ــ خوشبوءَ کي پهرين ڏنل گفٽ چوري ٿيل هئي. کيس هونئن پريزنٽ ڏيڻ جو شوق گھڻو آهي.
”ادبيات“ تي ايندو ــ چپ گول ڪري ــ سيٽيون وڄائيندو هيٺ لهندو ــ تلڪ چاڙهي لهندي ڊسڪو شرٽ مان ڪتاب ڪڍندو. چئبس: ”ڪاڏانهون آندئي؟!“
”ورتم“
۽ ورتم مان بلڪل ڪوڙ ظاهر ٿيندو ــ ”ادبيات“ تان ڪتاب چورائي ــ ڊسڪو شرٽ ۾ لڪائي تلڪ چاڙهي لهندو اچي مدد علي سنڌيءَ کي ڏيندو ــ
طارق اڃان وڏي چوري ڪندو ــ upper class ۾ جمپ ڏيڻ لاءِ Bank Robbery ڪندو ــ ۽ ان جو يقين مان توهان کي ڏيان ٿو ــ پر هن عجيب دور ۾ ماڻهو ڌرتيءَ کان اُڏي خلا ۾ وڃن ٿا ــ جي طارق Lower مان upper class ۾ جمپ نه ڪري سگھيو ته طارق ايندڙ دور جو ”ميرا جي“ هوندو.
طارق ــ
آرٽسٽ آهي ـ هر شيءَ کي پرکڻ جا پنهنجا معيار ــ
طارق پڪاسو
جي cubism تي پورو يقين رکندو آهي.
انڪري ئي کيس ¬ مينار ــ مسجدن جا قبا ــ بي حد حسين ڀاسندا آهن ــ ۽ سندس سونهن جي Mount Everest ڪڻڪ جو داڻو ــ دنيا جو پهريون ۽ ٻيو وڏو مسئلو ــ
ٻيو نمبر مسئلو طارق جو حل آهي ــ
پر مون کي جڏهن به پريشان ڏسندو ــ
”چوندو: ”اداس ڇو آن؟“
”بس ائين ئي“
”پوءِ به؟؟“
”بس يار!ائين ئي“
”ڌ ــ پريشان نه ٿي ــ تون منهنجي محبوبا کي Kiss ڪر.
مان کيس صبحاڻي چوندم“
۽
پهريون مسئلو ته مانيءَ جو آهي ــ طارق جو گھر سڀني رليل ــ ڀٽڪيل ــ بيروزگار اديبن جو گھر ــ هر وقت چانهه ۽ ماني تيار ملندي ــ امڙ جا آهي طارق جي ــ سڀني جي ماءُ، سج جيان سڀ لاءِ ساڳي.
هونئن ــ سلسلن مان سلسلا نڪرن ۽ گول ڦرن بلڪل سولر سسٽم وانگر ۽ طارق جي ماءُ سينٽر آهي.
طارق ــ
جڏهن سڀني ڪوڙن ــ سچن ــ سلسلن تان گول ڦرندو Un-Balanced ٿيندو ــ ماءُ وٽ ايندو ته Balanced ٿي چوندو ”يار! جي امڙ مري وئي ته مان به ڪنهن ٽٽل سياري جيان پرتي تمام پرتي هليو ويندس ــ پولار ۾ گم ٿي ويندس.“
(23 سيپٽمبر 1981ع ”رات سانت ۽ سوچون“ طارق جي ڪهاڻين
جي ڪتاب جي مهورت تي پڙهيل.)