اسحاق سميجو
مُصوري ۽ هائيڪو سان نفسياتي لڳاءُ، طارق جي غزلن ۽ نظمن ۾ به منظرن ۽ محاڪات جا عجب ۾ وجھندڙ جهانَ خلقي ڇڏيا آهن، اُهي منظرَ ڊوڙندي، گُنگنائيندي، پهاڙي ندين وانگر اُٿلون کائيندي، پوپٽن جي ٽولين وانگر ساوڪ جي سمونڊن مٿان رقصُ ڪندي ۽ پکين وانگر پري پري تائين اُڏارن جون انڊلٺون اُڀاريندي ڏِسي سگهجن ٿا. هن وٽ سٽون ساههُ کڻن ٿيون، جن منجهه جمالياتي ۽ رومانوي دلڪشي به پُوري اوجَ ۽ عروجَ تي ملندي. هُو اوندهه جي زهرَ ۾ ورتل سماجَ جا اهڙا اهڙا مٺڙا پهلو روشن ڪري ٿو ڄاڻي، جو زندگيءَ جي ڪڙي گوري به، ڳِهَڻَ جي لائق ٿيو پوي.
اسحاق سميجو