منهنجي اڱڻ اچين جي محبوب مهربان،
تنهنجي ڪريان سڄڻ مان مرڪن سان آجيان.
دل ۾ ٽڙي پوندا پو پيار جا ڪنول،
توکي ڏسي سجائبو اکين جو آشيان.
جذبا جيڪي اندر مان، آهن ڦٽي اُٿيا،
سي گيت بيت پيارا توکي ئي ارپيان.
ڇا ڇا نه رنگ ٿيندا جنهن شب هتي ايندين،
هِي رقص ڪندا ڪوڪب ۽ قمر ڪهڪشان.
هٿڙا چمي چپن سان توسان گلي ملان،
تنهنجن دراز “خاطي” ذلفن سان کيڏيان.