ريت ڪئي ختم پرين تو جڏهن حجاب جي،
مهڪ ڦهلجي وئي، تنهنجي پوءِ شباب جي.
رات هڪڙي آ جلي، تو لقب شمع ڏنس،
دل جلي عمر سڄي، مِهرَ ڪر خطاب جي.
خوشنصيب هان مٺا، جو ڪٿان اچي ڇڻي،
جھول منهنجي ۾ پئي، پنکڙي گلاب جي.
ٻول تنهنجو مون ٻڌو جو سريلڙو مٺو،
ڄڻ ٻڌم صدا مِٺي، بانسري رباب جي.
اڌ ٽڙئي گلاب جي مکڙي جھڙي مک مٿان،
ڪجهه هٽاءِ ذلف جو، ڪن پيا نقاب جي،
ڇونه “خاطي” ياد ٿٖي، پيار پنهنجي جي ڪٿا،
ڄڻ ته آ لکت امر، پيار جي ڪتاب جي.