تنهنجي در تي گدا بنجي، اَچي پهتس عنايت ڪر،
سراپا خود صدا بنجي، اچي پهتس عنايت ڪر.
ويو اجڙي چمن دل جو سمورو پيار لٽجي ويو،
هٿين خالي صفا بنجي اچي پهتس عنايت ڪر.
سهڻن کان وڌ ستم مونتي ڪيو ظالم سماج آهي،
زماني کان خفا بنجي اچي پهتس عنايت ڪر.
خدارا ترس کائي تون نگاههِ ڪرم ڪر مونتي،
سوالي اڄ مٺا بنجي اچي پهتس عنايت ڪر.
ڪندو هي زندگي ڪيريو وقف تنهنجي ئي قدمن ۾،
سڄو “خاطي” خطا بنجي اچي پهتس عنايت ڪر.