اٿئي ياد سڄڻ پهريون ڀيرو ملڻ،
منهنجو گھوري ڏسڻ، تنهنجو مرڪي پوڻ.
سا ڪيڏي هئي نه حَسينُ گھڙي،
آئين منهنجي آڏو ٿي اجنبي،
ڪيڏي پنهنجائپ هئي محسوس ٿي،
جھڙو صدين کان هو ملڻ جلڻ.
ڪئي اکين تنهنجي هئي آجيان،
چيو تو هو تنهنجو مان آهيان،
ٿياسين ويتر پرين پوءِ ويجهو اڃان،
تنهنجو سيني لڳڻ منهنجو صدقي ٿيڻ.
ڪيڏو “خاطي” پنهنجو پيار هيو،
ڇا ڪيرئي کي ڇا توکي ٿيو،
ڇو سڀ ڪجهه ڀلا سو وسري ويو،
هاڻي آهي رڳو دور دورُ رهڻ.