مان نه هان مجبور تولئه عشق هِي مجبور آ،
تون ناهين مغرور تنهنجو حسن هِي مغرور آ.
مون وسارڻ توکي چاهيو عشق روح ئي نه پليو،
تون ته منهنجو ٿي چُڪين پر حسن توکي پڻ جهليو،
ڏوهه آ تنهنجو نڪي ۽ منهنجو ڪين قصُور آ.
عشق منهنجو آ امر جو ٿيڻو ناهي هِي فنا،
پر سڄڻ مغرور تنهنجو حسن آهي بي بقا،
اڄ کڻي ملڪن اندر تنهنجو حسن مشهور آ.
عيب سڀ مون ۾ مٺا پر تون نه ٿي پيارا پري،
اچ ملي هڪ ٿيون ٻئي اڄ ڪيريو آزي ڪري،
پاڻ ۾ پرچڻ رسڻ هِي پيار جو دستور آ.