تون حَسِينُ بي حساب، تنهنجو منهن محبوبي،
اهي نرم ملائم ڳلڙا، تنهنجا نازڪ نازڪ لبڙا،
ڄڻ آهن گلَ گلاب، تنهنجو منهن محبوبي.
ذلف ڇوڙي جڏهن ڇڏين ٿو،
بادل پويان چنڊ لڳين ٿو،
جي هٽائين منهن تان وار،
چؤطرف ٿين چمڪار،
تون محب آهين مهتاب.....تنهنجو......
جنهن ڏي اکين سان گهور ڪرين ٿو،
پنهنجي نشي ۾ چورُ ڪرين ٿو،
ڪيئي ماڻهو ڪرين مجبور،
ٿين مدهوش ۽ مخمور،
تنهنجا نيڻ شرابي شراب.....تنهنجو......
“خاطي” چئي تون موتيءَ داڻو،
معصوم جواني چهرو نماڻو،
تنهنجي وک وک تان مان صدقي،
اچي قرب ڪيرئي سان ڪر ڪي،
ڇڏ مون سان هاڻي حجاب،
تنهنجو منهن محبوبي.