منو ڀائيءَ جا خواب
تمام گهٽ ماڻهن کي اها خبر آهي ته مشهور ڪالم نويس، ڊراما نگار ۽ شاعر ”منو ڀائي“ جو اصل نالو منير احمد هو. لکڻ جي دنيا ۾ اچڻ کان پوءِ سندس هڪ نظم کان متاثر ٿي احمد نديم قاسميءَ کيس ”منوڀائي“ نالو عطا ڪيو ۽ ايئن هن منو ڀائي طور مقبوليت ماڻي.
منو ڀائي يگاني طبيعت جو مالڪ هو. هن کي ذوالفقار علي ڀٽو سان محبت هئي. هن ڀٽو سان اها محبت آمريت جي دور ۾ به ڪونه لڪائي، سندس ان غير مشروط محبت جي ڪري کيس تڪليفون به ڏسڻيون پيون هيون. ان زماني ۾ فيض احمد فيض جي پنجابي شاعري جو وڏو چرچو هو، فيض جي پنجابي شاعري به عام ماڻهن جي ڏکن ۽ محنت ڪش، هارين مزدورن جي تڪليفن جو ذڪر هو، جيڪا ئي سندس مقبوليت جو ڪارڻ هئي.
انهن ئي ڏينهن ۾ فيض احمد فيض جي هڪ پنجابي شعري مجموعي جي مهورتي تقريب کي صدارتي خطاب ڪندي منو ڀائيءَ ٻڌايو هو ته ”مان هڪ دفعي فيض صاحب کي چيو، ”فيض صاحب مان اردو ۾ شاعري ڪرڻ ٿو چاهيان، مان ڪوشش به ڪئي آهي ڪافي شاعري اردو ۾ لکي به اٿم، پر ان ۾ اهو سواد ڪونهي، بي سوادي ۽ بي وزن شاعري آهي. تنهن تي فيض صاحب پڇيو ”تون خواب ڪهڙي زبان ۾ ڏسندو آهين؟“ مون وراڻيو ”مان خواب پنجابي زبان ۾ ڏسندو آهيان.“
فيض صاحب مرڪي جواب ڏنو، ”ته پوءِ توکي شاعري به پنجابي زبان ۾ ڪرڻ گهرجي، يعني جنهن زبان ۾ ماءُ ٻار کي لوري ڏيندي آهي، جنهن زمان ۾ ماءُ پنهنجي ڌيءَ کان ڌار ٿيڻ وقت روئندي آهي ۽ جنهن زبان ۾ شاعر خواب ڏسندو آهي ان کي ان زبان ۾ ئي شاعري ڪرڻ گهرجي.