امير مينائي جي معصوميت
ناخدا جن کا نھیں ان کا خدا ہوتا ہے‘
جھڙن ۽ ٻين اهڙن انيڪ عاليشان شعرن جو خالق معروف اديب ۽ شاعر امير مينائي جنھن نواب نصير الدين حيدر جي عھد ۾ لکنوءَ ۾ اک کولي. امير مينائي داغ دھلوي جھڙي باڪمال شاعر جو همعصر هيو. طبيعت ۾ شريف النفس، پاڪباز ۽ عبادت گزار هيو، مزاج ۾ توڪل ۽ فقيري هيس. جيتوڻيڪ امير مينائي جي ڪلام ۾ زبردست ربط ۽ رواني هئي پر هو داغ جي ڪمال فن مان متاثر هيو. بيباڪ ۽ صاف گو امير مينائي هڪ دفعي داغ وٽ ويٺو هو. ڳالھين ڪندي امير مينائي دل جي ڳالھه داغ دهلوي سان چوريندي کيس چوڻ لڳو ته هڪ سوال آھي جيڪو ڪجھه وقت کان منھنجي ذھن ۾ گردش ڪري رهيو آھي ته منھنجي شاعري ۾ اها نزاڪت، چاشني ۽ رومانوي اثر ڇو ڪونھي جيڪو تنھنجي شاعري ۾ آھي.؟
داغ پڇيس : تون ڪڏهن مئخاني جو رخ ڪيو آھي؟
امير مينائي لاحول پڙھندي چيس معاف ڪجو داغ صاحب اهو توهان ڪهڙو سوال ٿا ڪيو!!
داغ وري سوال پڇيس: ڀلا ڪڏهن ڪنھن حسينه جي محفل ۾ وڃي گانو ٻڌو اٿئي؟
امير مينائي توبھ توبھ ڪندي انڪار ڪيو.
داغ چيس آخري سوال: اهو ٻڌاءِ ته ڪڏهن تنھنجو ڪنھن رقص جي محفل ۾ وڃڻ ٿيو؟
امير مينائي ڪنن جي پاپڙين کي هٿ لائيندي انڪار ڪيو .
داغ مرڪي پيو ۽ مينائي جي ڪلھي تي هٿ رکي کيس چيو: ميان رڳو زال کي ڏسي ڏسي شاعري ڪندين ته پوءِ رومانوي اثر ، نزاڪت ۽ چاشني به اهڙي ئي هوندي نه.! **