فيض، نور جهان ۽ نظم
”مجھ سے پہلی سی محبت میرے محبوب نہ مانگ“
جنهن کي ملڪه ترنم نور جهان اهڙي ته روحاني رمز سان ڳايو آهي جو اهو نظم اڄ به ايترا ورهيه وهامي وڃڻ کان پوءِ به جڏهن به جتي به سندس سريلي آواز ۾ گونجندو آهي ته ٻڌندڙن جي لونءَ ڪانڊارجي ويندي آهي.
ان لحاظ کان اهو فيصلو ڪرڻ ڏکيو آهي ته فيض صاحب جي ان نظم جا لفظ ئي ايترا لازوال آهن يا نور جهان ان کي پنهنجو سريلو آواز ارپي ان ۾ ساهه وجهي ڇڏيو.
تاريخ چوي ٿي ته جڏهن نورجهان فيض صاحب جو اهو نظم ايتري ته سهڻي انداز ۾ ڳايو جو پاڻ فيض صاحب به جهڙوڪ ان جي سحر ۾ جڪڙجي ويو ۽ نورجهان کي چيائين ته:
”اوهان جنهن خوبصورتيءَ سان ان نظم کي ڳايو آهي اڄ کان اهو نظم اوهان جو ٿيو.“
اها ارپنا ٻڌي نورجهان تمام گهڻي خوش ٿي ۽ هن فيض صاحب کي چيو:
”اهو ته مون لاءِ وڏو اعزاز آهي، مان چاهيان ٿي ته بدلي ۾ اوهان مون کان ڪجهه گهرو ته جيئن ان احسان جو بار ڪجهه هلڪو ٿي سگهي.“ فيض کيس چيو:
”هڪ مرد هڪ عورت کان ڇا ٿو گهري سگهي، بس اهو ئي ڏئي ڇڏ.“
اهو ٻڌي نورجهان ککي وکي ٿي وئي ۽ وراڻيائين:
”هي ته توهان تمام وڏي شيءِ گهري ورتي.“ فيض صاحب مرڪندي وراڻيو:
”جيڪڏهن تمام وڏي شيءِ آهي ته پوءِ ڇڏي ڏيوس.“