آئنسٽائن جا آخري لفظ
وقت کيس ويهين صديءَ جو هڪ اهڙو اعليٰ دماغ قرار ڏئي ٿو جنهن جي حياتيءَ ۾ ته سندس دماغ تي ماهرن جو ديدون کتل هيون ئي، پر سندس مرڻ کان پوءِ به ماهر هن جي دماغ جي حصول جي ڊوڙ ۾ شامل رهيا.
18 اپريل 1995ع تي جڏهن آئنسٽائن پرنسٽن اسپتال ۾ پويان پساهه کنيا هئا ته سندس موت کان ٺيڪ ساڍن ستن ڪلاڪن کان پوءِ ئي هن جي دماغ کي ڌڙ کان ڌار ڪيو ويو هو.
آئنسٽائن جو پوسٽ مارٽم ڪندڙ ڊاڪٽر ٿامس هاروي کي سندس دماغ ۾ گهڻي دلچسپي هئي. پوسٽ مارٽم کان پوءِ آئنسٽائن جي دماغ جا ٽڪرا ڪري ڊاڪٽر ٿامس هاروي پاڻ وٽ رکيا باقي ڪجهه ٽڪرا هن ٻين ماهرن جي حوالي ڪري ڇڏيا.
زندگيءَ جي آخري ڏينهن ۾ آئنسٽائن جنهن اسپتال ۾ داخل هو اتي هن جي حياتيءَ جي پڇاڙڪن پهرن ۾ وٽس نه ته سندس اولاد مان ڪو موجود هو ۽ نه ئي دوستن عزيزن مان ڪو حاضر هو.
انهن آخري گهڙين ۾ وٽس فقط هڪ نرس موجود هئي ۽ مرڻ کان ڪجهه منٽ اڳ ۾ آئنسٽائن ڪجهه ڳالهايو هو، ڪي ڪارآمد ڳالهيون ڪيون هيون. پر بدقسمتيءَ سان اهي تاريخ جي رڪارڊ ۾ موجود ڪونه آهن. سندس چيل آخري لفظ ائين ئي هوا ۾ وکري ضايع ٿي ويا ڇو ته سندس آخري لفظن کي ٻڌڻ واري نرس ڪجهه به سمجهي ڪونه سگهي هئي جو نرس کي جرمن ٻولي ڪونه ايندي هئي.