ناممڪن ڪجهه به ناهي
One Important Key of Success is self_confidence, An Important key to Selfconfidence is preparation.
(Author of She)
ڇا توھان ڪڏهن آس پاس جي ناڪامي تي غور ڪيو آھي؟ ڇا توھان ڪڏهن سوچيو آھي ته اڪثر ڪامياب ٿيڻ بعد به ڪجهه عرصي ۾ ٻيھر پريشان حال ۾ ڇو واپس ايندا آهن؟ جيڪڏهن ناهي سوچيو ته ھاڻ سوچيو! اسان جي ماڻهن جي ناڪامين جا سبب اڪثر ڏاڍا ملندڙ جلندڙ آھن اساب مان تقريبن ماڻهو پاڻ کي گھٽ ۽ ڪمزور سمجھندا آهن. ۽ انھن جو پنهنجي ان سوچ تي ايترو ته يقين ھوندو آھي جو اھي ڪجهه سٺو سوچي ئي ناهن سگھندا. ننڍپڻ کان جواني تائين انھن کي صرف ٻين تي دارومدار ڪرڻ جي عادت ھوندي آهي. انھن ماڻهن کي جيڪڏهن ڪو به ڪم ڏنو به وڃي ته ان جو پنهنجي بابت پھريون تاثر اھو ھوندو ته مان ھي ڪم نٿو ڪري سگھان. مون کان نه ٿيندو يا مون کان ٿي نه سگھندو پاڻ ھڪ وڏي ناڪامي آھي ۽ ان جي سان ئي انسان جي لاءِ ناڪامي جا دروازا کلي ويندا آھن.
اڪثر اسان پاڻ کي ڪنهن ڪم جي قابل ناھيون سمجھندا. ۽ پنهنجي دل ۽ دماغ ۾ اھو وھم ويھاري ڇڏيندا آھن ته اسان ته آھيون ئي ناڪام ڪامياب ڪيئن ٿي سگھون ٿا؟ اھو وھم ته مان ڪجهه نٿو ڪري سگھان اسان کي اڳيان وڌڻ جو حوصلو کسي وٺي ٿو اسان باصلاحيت ھوندي به پاڻ کي گھٽ سمجھندا آھيون ۽ اسان جي اھا عادت اسان تي ڪاميابي جو دروازو بند ڪري ڇڏيندي آھي. ايئن ممڪن آھي ته سچ ۾ اوھان کي ڪو ڪم ڪرڻ نٿو اچي يا اوھان ڪري نٿا سگھو پر گھٽ ۾ گھٽ ڪوشش ته اوھان جي اختيار ۾ آھي. ھڪ دفعي نه ٻئي دفعي نه ٽئين دفعي نه پر ڏھين دفعي توھان ڪم ڪرڻ جي لائق ٿي ويندو. ۽ ھڪ ڏينهن ايندو جڏهن اوھان پنهنجي ڪم ۾ ماھر ٿي ڪري بھترين انداز ۾ ڪري سگھندو.ڪوشش رد ڪبي ته انسان مايوسي جو شڪار ٿي ويندو.
انسان الله تعالى اشرف المخلوق جو شرف بخشيو آھي ۽ سڄي دنيا کي ان جي لاءِ قابل فتح بڻايو آھي. اھو انسان تي ڀاڙي ٿو ته ھو جبل جي چوٽي کان سمنڊ جي پاتال تائين سفر ڪري ٿو يا پنهنجو پاڻ کي ڪمزور سمجھندي ساھ پٽيندو رھندو. انسان جيڪڏھن دل ۾ ڪجهه ڪرڻ جو سوچي ته مان سمجھان ٿو دنيا جي ڪا به طاقت ان کي پنهنجي ڪاميابي جي مقصد تائين پھچڻ ۾ روڪي نٿي سگھي. انسان ۾ جذبو ھجي جوش ھجي پاڻ ۾ محنت جي عادت ھجي ته رستي ۾ پيش ايندڙ مشڪل حالت به ان جو ڪجهه بگاڙي نٿي سگھي.دنيا ۾ اھڙو ڪوبه ڪم ناهي جيڪو ناممڪن ھجي. ڳالهه سڄي انسان جي سوچ جي آھي ته اھو ڇا ٿو سوچي ته ڦلاڻو ڪم منهنجي لاءِ ناممڪن آھي. مان ڪڏهن نٿو ڪري سگھان ته يقينن ناڪامي اھڙي ئي شخص جي حصي ۾ ايندي. ان جي برخلاف جيڪڏهن انسان اھو سوچي ڇڏي ته مان پنهنجي زندگي جو مقصد حاصل ڪري سگھان ٿو ۽ پوءِ ان جي لاءِ مناسب تدبير ۽ محنت سان ڪم ڪري ته اھڙا ئي ماڻهو ڪامياب ٿيندا آهن. ڪاميابي جو فيصلو انسان کي پاڻ ڪرڻو پوندو آھي انسان ھن ڀيرو پاڻ کي ڪاميابي جي لاءِ تيار ڪري ته ان جي لاءِ ڪا مشڪل يا رڪاوٽ وڏي ناهي رھندي.
آخر سبب ڪھڙو آھي جو سڀ انسان ھڪجھڙا ھجڻ جي باوجود به ڪاميابي ۽ ناڪامي جي ڏڦيڙ جو شڪار آھن؟
مان سمجھان ٿو ته ان معاملي ۾ بنيادي فرق جوش ۽ جذبي جي گھٽتائي آھي جيڪي ماڻهو ڪاميابي حاصل ڪري وٺندا آھن. اھي پاڻ ۾ جوش ۽ ڪاميابي جو جذبو رکندا آھن . ۽ جن کي ناڪامي حاصل ٿيندي آھي ان ۾ سڄو ڏوھ انھن جو پنهنجو ھوندو آھي اھڙا ماڻهو جيڪڏهن پاڻ کي اھو يقين ڏيارڻ ۾ ڪامياب ٿي وڃن ته خدا اسان کي به اشرف المخلوق بڻائي دنيا ۾ موڪليو آھي ته يقينن! انھن ۾ پنهنجو پاڻ ڪاميابي جو جذبو پيدا ٿيڻ آسان ٿي ويندو. ھن دنيا ۾ ڪجهه به ناممڪن ناهي بس انسان کي پنهنجو عزم ۽ حوصلو بلند رکڻ جي ضرورت آھي. انسان کي خبر ھجڻ کپي ته ھن دنيا ۾ اچڻ بي مقصد ناهي ۽ اھو ته خدا ان لاءِ ڪو خاص مقام ۽ ڪم مقرر ڪري رکيو آھي. بس اسان کي محنت ۽ پاڻ تي يقين رکندي اڳيان وڌڻو آھي ۽ ان مقام کي حاصل ڪرڻو آھي.
مان ڪير آھيان؟ مونکي دنيا ۾ ڇو موڪليو ويو؟ منهنجي زندگي جو مقصد ڇا آهي ؟ جيڪڏهن اڄ ھر انسان پاڻ کان ھي سوال پڇڻ لڳن ته مان سمجھان ٿو اھو ڏينهن پري ناھي جڏهن دنيا ۾ بيشمار ماڻھو ڪامياب زندگي گذارڻ لڳندا. ان ڳالهه جو ڪوبه فرق نٿو پوي ته اوھان ڪھڙين صلاحيتن جا مالڪ آھيو ۽ اوھان ڪھڙي پيشي سان لاڳاپيل آھي؟ فرق پوي ٿو ان ڳالهه جو ته توھان ڪامياب ٿيڻ چاھيو ٿا يا پاڻ کي ناڪامي جو فيصلو ڪرڻ لاءِ تيار ٿي پاڻ کي دليل ڏئي رھيا آھيو.
چيو ويندو آھي ته ھڪ ٻار اسڪول ۾ لڳل باھ جو شڪار ٿي ويو حالت ڏسي لڳي پيو ته ان جو بچڻ ناممڪن آھي. ڊاڪٽر جواب ڏئي چڪا ھئا ڇاڪاڻ ته ٻار جو ھيٺيون حصو مڪمل طور سڙي چڪو ھو . ڊاڪٽرن جو چوڻ ھو ته جيڪڏھن ھي ٻار خوشقسمتي سان بچي به ويو ته سڄي عمر لاءِ معذور ٿي ويندو. ان سڄي صورتحال ۾ ٻار جو حوصلو وڌيل ھو. ھو نه مرڻ چاھي پيو نه وري معذوري واري زندگي گذارڻ چاھي پيو ان جي جذبات ۾ ھمت ۽ جوش ھو ۽ ان جو ھيٺيون حصو چر پر کان لاچار ھو. ان صورتحال ۾ کيس اسپتال ۾ ڊسچارج ڪيو ويو ۽ گھر ۾ ھڪ ويل چيئر تائين محدود ٿي ويو. ان ٻار جي دل ۾ پنهنجي پيرن تي ھلڻ جي سخت خواھش ھئي. ھڪ ڏينهن تنگ ڪري ھن پنهنجو پاڻ کي ويل چيئر تان ڪيرائي ڇڏيو ۽ ھٿن جي مدد سان پاڻ کي گاھ تي گھلڻ لڳو. بي جان ٽنگون ان سان گڏوگڏ گھلجي رھيون ھيون. ڪافي ڪوشش کان پوءِ ھو ھڪ جنگل ۾ پھچي ويو ۽ ھٿن سان جنگل پڪڙي اڳيان وڌڻ لڳو . اھو ھلي نه پيو پر پاڻ کي گھلي رھيو ھو. پوءِ ھن پنهنجي ان عادت کي روز جو معمول بڻائي ڇڏيو ان کي پختو يقين ھو ته ھو ھڪ ڏينهن پنهنجي پيرن تي ھلڻ جي قابل ٿي سگھندو. پنهنجي عزم ۽ محنت سان ھن پاڻ کي بيھڻ جي قابل بڻايو ۽ پوءِ آھستي آھستي منڊڪائڻ لڳو ۽ پوءِ ھڪ ڏينهن پنهنجي پيرن تي نه صرف ھلڻ لڳو پر ڊوڙڻ به لڳو ھو ان جو عزم ۽ حوصلو ان جو ساٿ ڏئي رھيو ھو ۽ ان اسڪول ۾ ھڪ ٽريڪ ٽيم ٺاھي.
1934ع ۾ نيويارڪ شھر جي مشهور ميدسن اسڪوائر گارڊن ۾ دنيا نه صرف ان ٻار کي دنيا جو تيزترين ڊوڙ کٽيندي ڏٺو جنھن ٻار مان اميد به نه ھئي . ھيء ڪھاڻي آھي "ڊاڪٽر گلمين ھم "جي جيڪو سٺي سوچ نيڪ عزم جو زنده مثال ھو. ھي ڪھاڻي مايوسين جي اونداھ ۾ اندازه ھڻڻ وارن انسانن کي نئين توانائي فراھم ڪري ٿي ۽ دنيا ۾ بيشمار ماڻهو اڄ به متاثر ٿي ڪري پنهنجي زندگي بدلڻ جو عزم ڪن ٿا.