شاعري
وڃايا ريت ۾ پيرا
امداد سھتي جي غزلن جي پنھنجي بيھڪ، رَسُ ۽ چَسُ آھي. ھو بنيادي طرح رومانٽڪ شاعر آھي ۽ سندس غزلن ۾ دل لڳيءَ جو اھو رنگ خوب پسي سگهجي ٿو. امداد سھتو سدائين اميدن جون مشعلون ٻاري پنھنجا شعر لکندو رھيو آھي ۽ ھن ڀروسي ۽ اميدن جي ان ڏيئي کي وسائڻ ناھي ڏنو ۽ اھا ڳالھ سندس غزلن مان پروڙي سگهجي ٿي. امداد سھتي کي سنڌ ۽ انسانيت سان پيار آھي جنھن ڪري ھو سماج جي بدبودار روايتن خلاف کُلي لکي ٿو. امداد سھتي جي غزلن ۾ محبوب جون اکيون ۽ وکريل وار، ھوا جا جهوٽا بڻجي لفظن جو ويس پائن ٿا. ھن جي غزلن ۾ سنڌوءَ جي ھوائن جي ھٻڪار بہ آھي تہ ڪينجهر جي شام جي زرد رنگ جا لباس پڻ پاتل آھن. امداد جي غزلن ۾ ٿر جي ڀنل واريءَ جي خوشبو به آھي ته محبوب جي لبن جي لالاڻ به آھي. ھن وٽ محبوب ڌرتيءَ جو حسين ترين تحفو آھي.
- 4.5/5.0
- 8
- 1
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- امداد سھتو
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- ارپنا
- سنڌسلامت پاران :
- اداري پاران:
- پنھنجي پاران:
- امهاڳُ:
- مهاڳ:
- غزلَ
- خوشيءَ جا ته پوپٽ اُڏائي ڇڏيا ھن!
- دوست جي ديدار تي آ ڀروسو!
- آرسيءَ جي اڳيان خود لِڪي ڪير پيو!؟
- ازل کان پنھنجي ئي دل ۾ اسان فرياد ٿا پاليون!
- ڪير ڪنھن لاءِ مئو حياتيءَ ۾؟
- وري اڄ رِڻُ تتو آهي!
- عشق وارو اسان کي ٿو ڳارو سڏي!
- ڪيڏي نه اچي پيئي ڪويل جي مٺي ٻولي،
- تو ڏِٺو آ بهار نيڻن ۾،
- رات جي سانت ۾ پُور جاڳي پيو،
- ڪا دعا ۽ سلام ڀي ناھي!
- وڇوڙي جا ڊگها رستا عمر آ پيرسنيءَ جھڙي!
- ڪا نشاني ڏني ڪو حوالو ڏنو،
- يار سان رابطو ويو ڪٽجي.
- اسان تي ڪيو ڪي ڪرم قرب وارا.
- ڳالهه هن جي مَڃي ڇڏيم آخر،
- مِلي وڃو حياتِ ۾، وَرِي مِلون نه يا مِلون!
- ڇو ڀلا ايترا يار ٿيا فاصلا؟
- ٿو رلين امداد! تون!
- اسان جي لڳو دل تي دلدار! ڌاڙو!
- اداسي ڏئي مونکي ويو ھمسفر آ،
- ڪجھه اکين ۾ اڃا روشني ٿي رهي!
- لڳي تصوير آئينو پيو خاموش ڪمري ۾!
- دم گهٽي ماريون حسرتون ڪيتريون!
- مليو تحفو، ھٿن جو ريشمي رومال ساڳيو آ،
- خود تان ڌيانُ آھي وڃائجي ويو!
- اڄ ته صحرا ۾ هوا جو ٿيو تماشو خوب هو
- مون ۾ صوفين جيئن رھين ٿو،
- دل جي اڄ بات ٺري آ،
- نيڻ وڇاڻا منظر ۾
- پيار جو پيچ پاتو اٿم
- ڌرتي ھي منصور گھري ٿي!
- جڳ جي ھُٻڪارَ ڇڏي يار! ويون.
- درد دل ۾ دُکن ھزارين پيا!
- راتِ رقصان شباب ڪنهن ڪم جا!؟
- دُکَ جو ديپ مان ٿو جلايان ڏسو،
- درد تنهنجي گلا زماني ۾.
- حقيقت هئي جي تماشو بڻي ڇو؟
- مان رُنس پنهنجي نارسائي تي
- وڃايا ريت ۾ پيرا پنهنجا آهن مسافر ڪنهن،
- نظر جِي يار! تون ھاڻي سخاوت ڪر،
- ڪاغذي گُل ۽ ٻيا مٿان پوپٽ!
- يار جَي آھي خطن جو رنگ ھي!
- جو ھٿن سان ٻاريو ديپڪ،
- پتنگا ڇڪي رات آئي بتي،
- منهنجي دل ٿي اڄ ائين، جئن آمراڻو1 آهي ٿر ۾،
- عشق جا اِسرارَ ئي رھجي ويا،
- ڇو ھيڪلو ويس رھجي يار جي ته ھوندي؟
- ھڪڙي ته مون پٿر جي مُورت سَٽي ڇڏي آ
- ادا هُن جِي دل کي وڻي ٿي وڃي،
- ڪنھن چيو ٿئي شديد محبت کي!
- جئن عشق اسان امداد! ڀرپور ڪيو آهي
- ساههُ سيني ۾ يار باقي آ
- ڳل شبنمي ويا ٿِي،
- درد ۾ ماڻهوءَ کي ڦاٿل ٿو ڏسان!
- تا عمر قيد ٿي وئي آهي
- ٿي ڀڃي خواب منهنجي جو درپن
- ٽيڙُو نه ڪَتي آهي
- رات امداد! تو ڀنو ٽاڻو،
- ويڙهيل ڪوئي ٿانُ روئي ٿو
- اسان کي عشقُ ڀي پل پل شمع وانگر پگهاري ٿو!
- ٿا پڻڇي تار تي ڳائن اڃا تائين
- نيٺِ محبت قريب ٿي يارو!
- رات دل جي شمع ڪيئن ٻري؟
- درد سان دوستي ٿي پراڻي وئي
- حال آهر نباههُ ٿو ڪريان
- پيار جو معراج ماڻي ڇا ڪجي!؟
- اُٿن ٿا آڌيءَ رات دريا غمن جا
- کڻي ٿي ڳاٽ ڳڀروءَ جئن ڏياٽي هي،
- منُ ميرو نه کپي، نه کپي،
- اکين سان اکين کي پڙھين ھا!
- توکي پن ڇڻِ وڻندي ھئي،
- روح جو رَچَڻُ ٿِي رقص جي برابر
- جَي درد تنهنجي جو ڪو درمانُ ملي پوندو،
- ياد ڪا چشم تر ڪري ويئي
- بنا اوهان جي ڳچي ۾ لڙڪي حيات اهڙي ڪجي ته ڪاڏي؟
- اُتر آهي لڳو اڄ وري ڳوٺ ۾
- لوڪ جي ڏوهه جي سزا ڀوڳيم
- تو سواءِ ڪٿ قرار آ دل ۾؟
- منهنجي اوقات ڪنهن پُڇي ناهي
- عظمتن جي پڙهان داستان کي وري
- خوفَ ۾ هان، امتحان ۾ هان اڃا!
- ستمگر! ڙي سِتمُ تنهنجو نِهايت ئي الڳ آهي!
- منڌ ٻه ڍُڪَ يار پِيَان ٿو!
- پيار ۾ لاجواب رستا ها،
- روز هِجرَ ڳوڙھا ڏيندو آن،
- ٿو وري نگاھ ۾ ڏسان پياس!
- هاءِ! ٿي الزام زندگي،
- زور تي گهر ڪري آ وئي سانوڻي
- زندگيءَ جي پويان هي زندگي هلي ويئي!
- ويران اداسيءَ جي واديءَ ۾ پريشان مان
- ٻُڌي وڃ ڪهاڻِي اڙي! دل اسان جي،
- اڄ اهو ماهه رُو روبرُو ٿي وڃي
- هاڻي ڀي اسان تي ڪي الزام لڳا همدم!
- موت مهلت ڏئِي مون ۾ ترسي پيو،
- دل وڏي هُو ڪري اٿي آيو
- عشق ۾ لامڪان ٿيا آهيون،
- جيئن هن کي کوليم ڀانڊا نڪري آيا،
- تصور ۾ رهِي تنهنجي تصوير جياري ٿي،
- اکين پئي اکين جو اشارو هو سمجهيو
- حالتون سازگار ٿينديون ڇا؟
- آءٌ جو ئي آهيان سو ئي آهيان (تاثرات)
- جهونجهار جذبن جو شاعر
- وفا ۽ سچائي جو سهيڙيندڙ شاعر، امداد سهتو
- دلبرين جو شاعر، امداد سهتو
- ڏات جي ڏيهه ۾ سونهن ڀريا خيال ورهائيندڙ شاعر
- ڌرتيءَ جو سگهارو ۽ سنجيده شاعر امداد سهتو
- غير معمولي / غير روايتي شخص ۽ شاعر
- امداد جي ڪويتا سورنهن سينگار ڪريو بيٺي آھي
- شاعري ادب جي فڪري آڪسيجن آهي
- امداد سھتو، سونھن جو متلاشي شاعر
- خوبصورت خواب جهڙو شاعر _ امداد سهتو
- اُمنگن جو البيلو شاعر، امداد سهتو
- سموري حياتِي سَفرَ ۾
- تاثرات
- Major (R) Imdad Ali Sahito