وفا ۽ سچائي جو سهيڙيندڙ شاعر، امداد سهتو
سنڌي شاعري ۾ جتي ڪافي شاعرن پنھنجي حال سارو پاڻ کي مڃايو آھي, اتي امداد سھتو پنھنجو ھڪ الڳ ٿلڳ اسلوب رکڻ وارو شاعر ٿي محسوس ٿيو آھي. سندس شاعري سڀني کان منفرد ۽ جدا حيثيت جو مقام به رکندڙ آھي. پاڻ ڪافي صنفن تي شاعري ڪري ٿو مگر غزل جو وڌيڪ پسند ڪندڙ آھي. غزل ۾ سندس ربط رواني فڪر رڌم پنھنجو مٽ پاڻ آھي. سندس شاعري ۾ اگر ڪٿي مايوسيءَ جو ذڪر آھي ته وري ان کان ڇوٽڪاري جو علاج به نروار ھوندو آھي. ھو حسن جي تلاش ۾ ۽ محبوب سان ملڻ ۾ ڪو به عار محسوس نٿو ڪرائي. سندس ٻولي مٺي ۽ بلڪل صاف آھي. پاڻ سلجھيل لفظن کي ڪتب آڻيندڙ به آھي ته وري وڏو محتاط پڻ آھي. سندس شاعري ۾ مظلوم لاءِ ھمدردي جو آواز به آھي ته وفا ۽ سچائي جو سھيڙيندڙ پڻ آھي. شال اڃا وڌيڪ پنھنجا جوھر شاعري جا عيان ڪري ۽ ڪاميابي ماڻي.
مان سندس لاءِ دعاڳو آھيان.
شال سلامت ھجي.
(آمين)
پير بها سرهندي