شاعري

وڃايا ريت ۾ پيرا

امداد سھتي جي غزلن جي پنھنجي بيھڪ، رَسُ ۽ چَسُ آھي. ھو بنيادي طرح رومانٽڪ شاعر آھي ۽ سندس غزلن ۾ دل لڳيءَ جو اھو رنگ خوب پسي سگهجي ٿو. امداد سھتو سدائين اميدن جون مشعلون ٻاري پنھنجا شعر لکندو رھيو آھي ۽ ھن ڀروسي ۽ اميدن جي ان ڏيئي کي وسائڻ ناھي ڏنو ۽ اھا ڳالھ سندس غزلن مان پروڙي سگهجي ٿي. امداد سھتي کي سنڌ ۽ انسانيت سان پيار آھي جنھن ڪري ھو سماج جي بدبودار روايتن خلاف کُلي لکي ٿو. امداد سھتي جي غزلن ۾ محبوب جون اکيون ۽ وکريل وار، ھوا جا جهوٽا بڻجي لفظن جو ويس پائن ٿا. ھن جي غزلن ۾ سنڌوءَ جي ھوائن جي ھٻڪار بہ آھي تہ ڪينجهر جي شام جي زرد رنگ جا لباس پڻ پاتل آھن. امداد جي غزلن ۾ ٿر جي ڀنل واريءَ جي خوشبو به آھي ته محبوب جي لبن جي لالاڻ به آھي. ھن وٽ محبوب ڌرتيءَ جو حسين ترين تحفو آھي.

Title Cover of book وڃايا ريت ۾ پيرا

مِلي وڃو حياتِ ۾، وَرِي مِلون نه يا مِلون!

مِلي وڃو حياتِ ۾، وَرِي مِلون نه يا مِلون!
رهون جُڙي ثباتِ ۾، وَرِي مِلون نه يا مِلون!

گهڙيءَ لئه اکيون ٻئي ڪري هي چارَ ٺارجن،
رکون ڇو هي فراتِ ۾، وَرِي مِلون نه يا مِلون!

فلڪ جي هيٺ وقت ڪو گذاريون اسان ٻَئِي،
ھھڙي ته چنڊ راتِ ۾ وَرِي ملون نه يا مِلون!

نِکَٽَ ڪتيون، لڌا، وِڇون، ٿو آسمان سڄو سڏي،
اچو اچو پراتِ* ۾، وري مِلون نه يا مِلون!

پُڪار منھنجي ٿئه اها، اچي پَرَي کان جا پئي،
پکين سنديءَ لاتِ ۾، وري مِلون نه يا مِلون!

نه زندگي آ يار! پنھنجي ڪم جي ڀي هِتي ڪِٿي؟
وياسين جي مماتِ ۾، وري مِلون نه يا مِلون!.

* پرھ جو وقت