شاعري

وڃايا ريت ۾ پيرا

امداد سھتي جي غزلن جي پنھنجي بيھڪ، رَسُ ۽ چَسُ آھي. ھو بنيادي طرح رومانٽڪ شاعر آھي ۽ سندس غزلن ۾ دل لڳيءَ جو اھو رنگ خوب پسي سگهجي ٿو. امداد سھتو سدائين اميدن جون مشعلون ٻاري پنھنجا شعر لکندو رھيو آھي ۽ ھن ڀروسي ۽ اميدن جي ان ڏيئي کي وسائڻ ناھي ڏنو ۽ اھا ڳالھ سندس غزلن مان پروڙي سگهجي ٿي. امداد سھتي کي سنڌ ۽ انسانيت سان پيار آھي جنھن ڪري ھو سماج جي بدبودار روايتن خلاف کُلي لکي ٿو. امداد سھتي جي غزلن ۾ محبوب جون اکيون ۽ وکريل وار، ھوا جا جهوٽا بڻجي لفظن جو ويس پائن ٿا. ھن جي غزلن ۾ سنڌوءَ جي ھوائن جي ھٻڪار بہ آھي تہ ڪينجهر جي شام جي زرد رنگ جا لباس پڻ پاتل آھن. امداد جي غزلن ۾ ٿر جي ڀنل واريءَ جي خوشبو به آھي ته محبوب جي لبن جي لالاڻ به آھي. ھن وٽ محبوب ڌرتيءَ جو حسين ترين تحفو آھي.

  • 0/5.0
  • 8
  • 1
  • هڪ سال اڳ
  • 0
Title Cover of book وڃايا ريت ۾ پيرا
سنڌ سلامت پاران
سنڌسلامت پاران :

سنڌ سلامت ڪتاب گهر پاران نامياري شاعر امداد سھتي جي غزلن جو مجموعو ”وڃايل ريت ۾ پيرا“ اوهان اڳيان پيش آهي.
امداد سھتي جي غزلن جي پنھنجي بيھڪ، رَسُ ۽ چَسُ آھي. ھو بنيادي طرح رومانٽڪ شاعر آھي ۽ سندس غزلن ۾ دل لڳيءَ جو اھو رنگ خوب پسي سگهجي ٿو. امداد سھتو سدائين اميدن جون مشعلون ٻاري پنھنجا شعر لکندو رھيو آھي ۽ ھن ڀروسي ۽ اميدن جي ان ڏيئي کي وسائڻ ناھي ڏنو ۽ اھا ڳالھ سندس غزلن مان پروڙي سگهجي ٿي. امداد سھتي کي سنڌ ۽ انسانيت سان پيار آھي جنھن ڪري ھو سماج جي بدبودار روايتن خلاف کُلي لکي ٿو. امداد سھتي جي غزلن ۾ محبوب جون اکيون ۽ وکريل وار، ھوا جا جهوٽا بڻجي لفظن جو ويس پائن ٿا. ھن جي غزلن ۾ سنڌوءَ جي ھوائن جي ھٻڪار بہ آھي تہ ڪينجهر جي شام جي زرد رنگ جا لباس پڻ پاتل آھن. امداد جي غزلن ۾ ٿر جي ڀنل واريءَ جي خوشبو به آھي ته محبوب جي لبن جي لالاڻ به آھي. ھن وٽ محبوب ڌرتيءَ جو حسين ترين تحفو آھي.
ھي ڪتاب 2022ع ۾ شعور پبليڪيشن، حيدرآباد پاران ڇپايو ويو. ٿورائتا آھيون امداد سھتي جا جنھن ڪتاب جي ڪمپوز ڪاپي سنڌ سلامت ڪتاب گهر ۾ اپلوڊ ڪرڻ جي اجازت ڏني.


محمد سليمان وساڻ
مينيجنگ ايڊيٽر (اعزازي)
سنڌ سلامت ڊاٽ ڪام
sulemanwassan@gmail.com
www.sindhsalamat.com
books.sindhsalamat.com ڪتاب جو مطالعو ڪريو
ارپنا

سنڌسلامت پاران :

اداري پاران:

پنھنجي پاران:

امهاڳُ:

مهاڳ:


خوشيءَ جا ته پوپٽ اُڏائي ڇڏيا ھن!

دوست جي ديدار تي آ ڀروسو!

آرسيءَ جي اڳيان خود لِڪي ڪير پيو!؟

ازل کان پنھنجي ئي دل ۾ اسان فرياد ٿا پاليون!

ڪير ڪنھن لاءِ مئو حياتيءَ ۾؟

وري اڄ رِڻُ تتو آهي!

عشق وارو اسان کي ٿو ڳارو سڏي!

ڪيڏي نه اچي پيئي ڪويل جي مٺي ٻولي،

تو ڏِٺو آ بهار نيڻن ۾،

رات جي سانت ۾ پُور جاڳي پيو،

ڪا دعا ۽ سلام ڀي ناھي!

وڇوڙي جا ڊگها رستا عمر آ پيرسنيءَ جھڙي!

ڪا نشاني ڏني ڪو حوالو ڏنو،

يار سان رابطو ويو ڪٽجي.

اسان تي ڪيو ڪي ڪرم قرب وارا.

ڳالهه هن جي مَڃي ڇڏيم آخر،

مِلي وڃو حياتِ ۾، وَرِي مِلون نه يا مِلون!

ڇو ڀلا ايترا يار ٿيا فاصلا؟

ٿو رلين امداد! تون!

اسان جي لڳو دل تي دلدار! ڌاڙو!

اداسي ڏئي مونکي ويو ھمسفر آ،

ڪجھه اکين ۾ اڃا روشني ٿي رهي!

لڳي تصوير آئينو پيو خاموش ڪمري ۾!

دم گهٽي ماريون حسرتون ڪيتريون!

مليو تحفو، ھٿن جو ريشمي رومال ساڳيو آ،

خود تان ڌيانُ آھي وڃائجي ويو!

اڄ ته صحرا ۾ هوا جو ٿيو تماشو خوب هو

مون ۾ صوفين جيئن رھين ٿو،

دل جي اڄ بات ٺري آ،

نيڻ وڇاڻا منظر ۾

پيار جو پيچ پاتو اٿم

ڌرتي ھي منصور گھري ٿي!

جڳ جي ھُٻڪارَ ڇڏي يار! ويون.

درد دل ۾ دُکن ھزارين پيا!

راتِ رقصان شباب ڪنهن ڪم جا!؟

دُکَ جو ديپ مان ٿو جلايان ڏسو،

درد تنهنجي گلا زماني ۾.

حقيقت هئي جي تماشو بڻي ڇو؟

مان رُنس پنهنجي نارسائي تي

وڃايا ريت ۾ پيرا پنهنجا آهن مسافر ڪنهن،

نظر جِي يار! تون ھاڻي سخاوت ڪر،

ڪاغذي گُل ۽ ٻيا مٿان پوپٽ!

يار جَي آھي خطن جو رنگ ھي!

جو ھٿن سان ٻاريو ديپڪ،

پتنگا ڇڪي رات آئي بتي،

منهنجي دل ٿي اڄ ائين، جئن آمراڻو1 آهي ٿر ۾،

عشق جا اِسرارَ ئي رھجي ويا،

ڇو ھيڪلو ويس رھجي يار جي ته ھوندي؟

ھڪڙي ته مون پٿر جي مُورت سَٽي ڇڏي آ

ادا هُن جِي دل کي وڻي ٿي وڃي،

ڪنھن چيو ٿئي شديد محبت کي!

جئن عشق اسان امداد! ڀرپور ڪيو آهي

ساههُ سيني ۾ يار باقي آ

ڳل شبنمي ويا ٿِي،

درد ۾ ماڻهوءَ کي ڦاٿل ٿو ڏسان!

تا عمر قيد ٿي وئي آهي

ٿي ڀڃي خواب منهنجي جو درپن

ٽيڙُو نه ڪَتي آهي

رات امداد! تو ڀنو ٽاڻو،

ويڙهيل ڪوئي ٿانُ روئي ٿو

اسان کي عشقُ ڀي پل پل شمع وانگر پگهاري ٿو!

ٿا پڻڇي تار تي ڳائن اڃا تائين

نيٺِ محبت قريب ٿي يارو!

رات دل جي شمع ڪيئن ٻري؟

درد سان دوستي ٿي پراڻي وئي

حال آهر نباههُ ٿو ڪريان

پيار جو معراج ماڻي ڇا ڪجي!؟

اُٿن ٿا آڌيءَ رات دريا غمن جا

کڻي ٿي ڳاٽ ڳڀروءَ جئن ڏياٽي هي،

منُ ميرو نه کپي، نه کپي،

اکين سان اکين کي پڙھين ھا!

توکي پن ڇڻِ وڻندي ھئي،

روح جو رَچَڻُ ٿِي رقص جي برابر

جَي درد تنهنجي جو ڪو درمانُ ملي پوندو،

ياد ڪا چشم تر ڪري ويئي

بنا اوهان جي ڳچي ۾ لڙڪي حيات اهڙي ڪجي ته ڪاڏي؟

اُتر آهي لڳو اڄ وري ڳوٺ ۾

لوڪ جي ڏوهه جي سزا ڀوڳيم

تو سواءِ ڪٿ قرار آ دل ۾؟

منهنجي اوقات ڪنهن پُڇي ناهي

عظمتن جي پڙهان داستان کي وري

خوفَ ۾ هان، امتحان ۾ هان اڃا!

ستمگر! ڙي سِتمُ تنهنجو نِهايت ئي الڳ آهي!

منڌ ٻه ڍُڪَ يار پِيَان ٿو!

پيار ۾ لاجواب رستا ها،

روز هِجرَ ڳوڙھا ڏيندو آن،

ٿو وري نگاھ ۾ ڏسان پياس!

هاءِ! ٿي الزام زندگي،

زور تي گهر ڪري آ وئي سانوڻي

زندگيءَ جي پويان هي زندگي هلي ويئي!

ويران اداسيءَ جي واديءَ ۾ پريشان مان

ٻُڌي وڃ ڪهاڻِي اڙي! دل اسان جي،

اڄ اهو ماهه رُو روبرُو ٿي وڃي

هاڻي ڀي اسان تي ڪي الزام لڳا همدم!

موت مهلت ڏئِي مون ۾ ترسي پيو،

دل وڏي هُو ڪري اٿي آيو

عشق ۾ لامڪان ٿيا آهيون،

جيئن هن کي کوليم ڀانڊا نڪري آيا،

تصور ۾ رهِي تنهنجي تصوير جياري ٿي،

اکين پئي اکين جو اشارو هو سمجهيو

حالتون سازگار ٿينديون ڇا؟

جهونجهار جذبن جو شاعر

وفا ۽ سچائي جو سهيڙيندڙ شاعر، امداد سهتو

دلبرين جو شاعر، امداد سهتو

ڏات جي ڏيهه ۾ سونهن ڀريا خيال ورهائيندڙ شاعر

ڌرتيءَ جو سگهارو ۽ سنجيده شاعر امداد سهتو

غير معمولي / غير روايتي شخص ۽ شاعر

امداد جي ڪويتا سورنهن سينگار ڪريو بيٺي آھي

شاعري ادب جي فڪري آڪسيجن آهي

امداد سھتو، سونھن جو متلاشي شاعر

خوبصورت خواب جهڙو شاعر _ امداد سهتو

اُمنگن جو البيلو شاعر، امداد سهتو

سموري حياتِي سَفرَ ۾

تاثرات

Major (R) Imdad Ali Sahito

ڪتاب تي آيل ريٽنگ ۽ رايا

ھيستائين ڪابہ ريٽنگ ناھي مِلي



ڪتاب تي راءِ ڏيڻ لاءِ مھرباني ڪري لاگ ان ڪريو.

  • ليکڪ امداد سھتو
  • ڇپيو ويو 2022
  • ڇپائيندڙ شعور پبليڪيشن
  • ڇاپو پھريون
  • عالمي ڪتاب نمبر 978-969-7958-35-1
  • آن لائين ٿيو 01/Jan/1970
  • ترجمو آھي؟ جي نہ
  • ٽيڪسٽ ۾ آھي؟ جي ھا
  • لاٿو ويو 1 ڀيرا

ڪتاب ۾ ٽِڪليون