شاعري

وڃايا ريت ۾ پيرا

امداد سھتي جي غزلن جي پنھنجي بيھڪ، رَسُ ۽ چَسُ آھي. ھو بنيادي طرح رومانٽڪ شاعر آھي ۽ سندس غزلن ۾ دل لڳيءَ جو اھو رنگ خوب پسي سگهجي ٿو. امداد سھتو سدائين اميدن جون مشعلون ٻاري پنھنجا شعر لکندو رھيو آھي ۽ ھن ڀروسي ۽ اميدن جي ان ڏيئي کي وسائڻ ناھي ڏنو ۽ اھا ڳالھ سندس غزلن مان پروڙي سگهجي ٿي. امداد سھتي کي سنڌ ۽ انسانيت سان پيار آھي جنھن ڪري ھو سماج جي بدبودار روايتن خلاف کُلي لکي ٿو. امداد سھتي جي غزلن ۾ محبوب جون اکيون ۽ وکريل وار، ھوا جا جهوٽا بڻجي لفظن جو ويس پائن ٿا. ھن جي غزلن ۾ سنڌوءَ جي ھوائن جي ھٻڪار بہ آھي تہ ڪينجهر جي شام جي زرد رنگ جا لباس پڻ پاتل آھن. امداد جي غزلن ۾ ٿر جي ڀنل واريءَ جي خوشبو به آھي ته محبوب جي لبن جي لالاڻ به آھي. ھن وٽ محبوب ڌرتيءَ جو حسين ترين تحفو آھي.

Title Cover of book وڃايا ريت ۾ پيرا

ڪا نشاني ڏني ڪو حوالو ڏنو،

ڪا نشاني ڏني ڪو حوالو ڏنو،
روح تسڪين لئه ڪو ته نالو ڏنو.

شوق تنھا رهڻ جو اسان کي نه هو،
هي هيو هيڪلائيءَ ازالو ڏنو.

ظاهري ماٺ منهنجي ندي جيئن، پر،
پاڻ کي پاڻ آهي جوالو ڏنو.

مئڪدي جي ته مھندار آتش ڏسي،
جام جو جام مون کي پيالو ڏنو.

چنڊ، آهي ڪڏهن ڪوٺيو موتيو،
رنگ چونڊي مون توکي نرالو ڏنو.

سوکڙي ۾ دلاريءَ کي مون ڪاڄ ۾،
شاھ جو هو هٿن سان رسالو ڏنو.

عشق جا ڦُول امداد! ٽڙندي ڏسي،
پوپٽن پر ملائي ته هالو ڏنو.