شاعري

وڃايا ريت ۾ پيرا

امداد سھتي جي غزلن جي پنھنجي بيھڪ، رَسُ ۽ چَسُ آھي. ھو بنيادي طرح رومانٽڪ شاعر آھي ۽ سندس غزلن ۾ دل لڳيءَ جو اھو رنگ خوب پسي سگهجي ٿو. امداد سھتو سدائين اميدن جون مشعلون ٻاري پنھنجا شعر لکندو رھيو آھي ۽ ھن ڀروسي ۽ اميدن جي ان ڏيئي کي وسائڻ ناھي ڏنو ۽ اھا ڳالھ سندس غزلن مان پروڙي سگهجي ٿي. امداد سھتي کي سنڌ ۽ انسانيت سان پيار آھي جنھن ڪري ھو سماج جي بدبودار روايتن خلاف کُلي لکي ٿو. امداد سھتي جي غزلن ۾ محبوب جون اکيون ۽ وکريل وار، ھوا جا جهوٽا بڻجي لفظن جو ويس پائن ٿا. ھن جي غزلن ۾ سنڌوءَ جي ھوائن جي ھٻڪار بہ آھي تہ ڪينجهر جي شام جي زرد رنگ جا لباس پڻ پاتل آھن. امداد جي غزلن ۾ ٿر جي ڀنل واريءَ جي خوشبو به آھي ته محبوب جي لبن جي لالاڻ به آھي. ھن وٽ محبوب ڌرتيءَ جو حسين ترين تحفو آھي.

Title Cover of book وڃايا ريت ۾ پيرا

تا عمر قيد ٿي وئي آهي

تا عمر قيد ٿي وئي آهي
زندگي ڀيد ٿي وئي آهي

ڪوڙڪي هن جي لئه وڇاڻي هئي!
بي سبب صيد1 ٿي وئي آهي

سون جئن سانڍيم محبت کي،
پوءِ به ناپيد ٿي وئي آهي!

ڳوليو جنهن کي شام صحرا ۾،
رڃ ۾ سا کيد2 ٿي وئي آهي.

هن جي جوڀن تان جان و جسم نثار،
جلد جاويد ٿي وئي آهي

دل ۾ تمثيل هُن جي آهي پڪي،
جام جمشيد ٿي وئي آهي.

تنهنجي لئه پيار جا سڪا ميڙيم،
هنجَ ڇو ڇيد ٿي وئي آهي!؟

درد آهي رتي اسانجي اک،
شام ڀي ريد3 ٿي وئي آهي.

ڪوڪ ڪويل جي آهه کاٽُ هنيو،
ياد نو پيد ٿي وئي آهي.

زندگي ڀر ڏنو زخم جنهن ٿي،
سا سکي ويد ٿي وئي آهي.

هاڻ امداد! شاعري تنهنجي،
ڄڻ وڌي بيد ٿي وئي آهي.

1. شڪار
2. ڌوڪو، دولاب
3. سرخي مائل