خوفَ ۾ هان، امتحان ۾ هان اڃا!
موج درياءَ، بادبان ۾ هان اڃا!
جو سدا سيلاب ۾ آهي ٻڏو
مان ته ساڳي پڻ مڪان ۾ هان اڃا!
راھ تان ٽالهي وڍي ڪوئي ويو
پر ڪڪر جي سائبان ۾ هان اڃا!
مان پکي هان شام جو، اڏران پيو
گڏ وڳر سان آسمان ۾ هان اڃا!
جا ڪڏهن ڪاٽي سگهي ناهي ندي
سخت ڄڻ مان تنهن چٽان ۾ هان اڃا!
ٿا وصولي زور تي ڪن ڳوٺ ۾،
مان محبت جي لگان ۾ هان اڃا!
ورق گم سڀ ٿي ويا واقف ٿيس،
ڪنھن نه ڪنھن پر داستان ۾ ھان اڃا!
دوستن جي محفلن ۾ خوب مان،
دشمنن جي خود زبان ۾ ھان اڃا!
سڀ خزائون مون تي آھن خندھ زن،
پر جھان جي ڪھڪشان ۾ ھا اڃا!
لوڪ مونکي گر ڌڪيو آھي پري،
آسمان جي سائبان ۾ ھان اڃا!
عشق ٿو امداد! ٽنگي گهاٽ تي،
آيو قاضيءَ جي نشان ۾ هان اڃا!