شاعري

وڃايا ريت ۾ پيرا

امداد سھتي جي غزلن جي پنھنجي بيھڪ، رَسُ ۽ چَسُ آھي. ھو بنيادي طرح رومانٽڪ شاعر آھي ۽ سندس غزلن ۾ دل لڳيءَ جو اھو رنگ خوب پسي سگهجي ٿو. امداد سھتو سدائين اميدن جون مشعلون ٻاري پنھنجا شعر لکندو رھيو آھي ۽ ھن ڀروسي ۽ اميدن جي ان ڏيئي کي وسائڻ ناھي ڏنو ۽ اھا ڳالھ سندس غزلن مان پروڙي سگهجي ٿي. امداد سھتي کي سنڌ ۽ انسانيت سان پيار آھي جنھن ڪري ھو سماج جي بدبودار روايتن خلاف کُلي لکي ٿو. امداد سھتي جي غزلن ۾ محبوب جون اکيون ۽ وکريل وار، ھوا جا جهوٽا بڻجي لفظن جو ويس پائن ٿا. ھن جي غزلن ۾ سنڌوءَ جي ھوائن جي ھٻڪار بہ آھي تہ ڪينجهر جي شام جي زرد رنگ جا لباس پڻ پاتل آھن. امداد جي غزلن ۾ ٿر جي ڀنل واريءَ جي خوشبو به آھي ته محبوب جي لبن جي لالاڻ به آھي. ھن وٽ محبوب ڌرتيءَ جو حسين ترين تحفو آھي.

Title Cover of book وڃايا ريت ۾ پيرا

اسان تي ڪيو ڪي ڪرم قرب وارا.

اسان تي ڪيو ڪي ڪرم قرب وارا.
اوهان تان فدا دل صنم! قرب وارا.

اچو يار پاڙيون اهي عھد سارا،
کڻي جي ڪياسين قسم قرب وارا.

وڇايون اکيون، آجيان آهي تنهنجي
سڄڻ تون کڻي اچ، قدم قرب وارا.

اڳوڻا قصا ياد ماضي ڇڏي ڏيو،
وڃو هي نه ڏيئي الم قرب وارا.

لڙي رات طوفان سان لاٽ پيئي،
ٻرن ديپ جئن ٿا عزم قرب وارا.

نه بھشتي، نه ئي دوزخي ذات جنھن جي،
انھي عشق جا ٿيا ڌرم قرب وارا.

جلون ٿا جسم ۾ محبت جي جانم!
ٿيا ساھ آهن گرم قرب وارا.

مري پاڻ امداد! ڪڏهن مرون پيا.
وٺون ٿا دلين ۾ جنم قرب وارا