خوبصورت خواب جهڙو شاعر _ امداد سهتو
جديد سنڌي شاعريءَ ۾ جي نانءَ ٿوري عرصي ۾ اڀري آيا آهن، امداد سهتو جو نانءُ به وثوق سان انهن ۾ شمار ڪري سگهجي ٿو. سندس فڪري سگهه پٿر دلين کي ميڻ ڪرڻ جو هنر ڄاڻي ٿي. سندس ڌيمي مزاج واري طبيعت پڻ هن جي تخليقن ۾ نازڪيءَ سان نظر اچي ٿي.
پاڻ پنهنجي تخليقن ۾ تشبيهن جي هروڀرو ڀرمار يا لفاظي کان پاسو ڪندي گهٽ لفظن ۾ ان خيال کي پيش ڪيو آهي جو پنهنجي سادگي ۾ ڳوٺ جي فطري حسين ڇوڪريءَ جهڙو آهي. وٽس ادراڪ جي منزل شين کي حقيقت جي ويجهو پيش ڪري ٿي. نه ڪي تخيل جي اجائي اڏار ۾ شعر جو مقصد غائب هجي.
جيتوڻيڪ سندس شاعري ۾ عام ماڻهوءَ جي بک کان وٺي ماڻهوءَ جي ڦڪي چانهه پيئڻ تائين سمورا درد هن معاشري جي تنزلي جو سڀ سبب ٻڌن ٿا.
سندس ڪافي غزلن ۾ پرينءَ کي تعريف جو معراج به ڪرايل آهي ته کيس وينتين جو وڏو جهان به پيش ڪيل آهي جو لڳي ٿو ڄڻ رحم جي اپيلن جي رجيڪٽٿيلٽوڪري جيان آهي ۽ غزلن ۾ ڪافي شعر جديد شاعريءَ جا سمورا رنگ پسائين ٿا. سندس غزلن ۾ هڪ خاصيت اها آهي ته اهي پنهنجي بيهڪ، پنهنجي پيشڪش ۾ انتهائي نرالا، سبق آموز ۽ دلفريب آهن. پاڻ غزلن ۾ به پنهنجي خيالي چابڪ دستي سان اجائي ڊيگهه کان پاسو ڪندي، هروڀرو تشبيهن جي ڀرمار کان بچندي، پنهنجي خيالن کي خوب پوئي ويندا آهن. توهان سندس غزل پڙهي ڏسو، انهن جي لفظي ۽ خيالي رواني جو امتزاج انتهائي من موهيندڙ آهي
سندس لکيل غزلن جو رس چس الڳ، نرالو ۽ خوب آهي.
مجموعي طور امداد سهتو جي شاعريءَ ۾ ان زندگيءَ جا سمورا رنگ موجود آهن جي اندر جي اک سان ڏسندي ئي هارايل زندگي مرڪي پوي ٿي ۽ پوءِ اها زندگي نئين سري سان نئون ڪامياب اڻٿڪ سفر شروع ڪري ٿي.
مختيار سهتو