اسلام آباد ۾ لکيل نظم
هڪ ديس آ دروهي
ٻيو ديس وطن وارثُ
هڪ ديس سڄو ڏوهي
ٻيو ديس سڄو پارسُ
هڪ ديس ۾ دُکن جي
ڪيڏي نه اُسَ تِکي آ
ٻئي ديس ۾ سُکن جي
برسات ڪنھن لِکي آ؟
هڪ ديس ۾ ٿا کَنڀجن
هر روز ديس واسي
ڪاٿي به ڪين لَڀجن
بي ڏوھ سڀئي عاصي
هڪ ديس شھيدن جو
ٻيو ديس قاتلن جو
هڪ ديس يَزيدن جو
۽ ٻيو اُڃايلن جو
هڪ ديس کي مِلن ٿا
هر روز لاش چِچِريل
مائُن جا جِيءُ جِهڄن ٿا
اکڙين جا خواب اُکڙيل
هڪ مُلڪ سَڄو خاڪي
جنھن جي زبان گولي
وَحشي اکيون سَفاڪي
کيڏن ٿيون رَت جي هولي
هڪ ديس مَلھائي ٿو
هر حال ۾ وطن سان
ٻيو ديس ڦِٽائي ٿو
ڌرتيءَ جي سَپوتن سان
هڪ ديس بڻيو”باغي“
تنھنجن ڳچيءَ ڳَٽن کان
ڪَڙين ۾ ڪَڙيل “باغي“
جهيڙي ٿو جَهنجَهٽن سان
*