مِٽيءَ جي مُحبت
عشق کي جيڪي سَلامت ٿا رَکن
زندگي ڀَر سي سَلامت ٿا رَهن
موت تن کي ڪين ٿو ماري سگهي
جي اَمرتا جي علامت ٿا رَهن
عاشقي ايڏي اُتم آ ڀُونءِ جي
حوصلا سڀئي شَھادت ٿا رهن
مَقتلن جو موت ماري ڪين ٿو
۽ نه ڦاهي گهاٽ ڏهڪائين ٿا
جن به رشتو ديس سان جوڙي ڇڏيو
رُخ تن تاريخ جو موڙي ڇڏيو
زندگيءَ کان تن کي ڌرتي آ مِٺي
جن به مِٽيءَ جي مُحبت آ ڏِٺي
موت تن لئه ڪوبه ناهي مسئلو
ڪين تن جو هيسجي ٿو حوصلو
ڏِسُ!شھيدن جو وَڌي پيو قافلو
ماڳ جن جو آهي آزادي فقط
موت سان رکندا نه آهن هي رکت
رَت لائيندو اُنهن جو نيٺ رت
مچَ تي ايندا مِڙي سڀئي پَتنگَ
ديس جا ٿيندا رَتاوان روح رَنگَ
*