ڪري گوڙ گجگوڙ ٿي اڄ گَهڻي
ڪٿان مينھن آيا هي بادل کَڻي؟
وڏا هيل برسات راڱا ڪيا
سَڄي سنڌ خيما ئي خيما بَڻي
ڏَڪي وَئي سَڄي ڀُونءِ بارش ڏسي
قھر ٿي ڪڪر مان ڪِري ٿي ڪَڻي
ٻُڏن جون صدائون ٻُڌي ئي نه ٿي
ڪيو دربدر ديس کي سانوَڻي
ڪَکاوان ڪَچا گهر ڊَهي پَٽَ ٿيا
ڪڪر روڪ آڪاس جا او ڌَڻي!
ڏِسي مينھن جون ديس تي آفتون
اکين جا به “باغي” ڇَپر پيا ڇَڻي
*