سنڌ، ثَقافت، اَيڪتا
ڌرتيءَ مان آهن ڦُٽيون، اَجرڪ جون ڦُلڙيون،
جَرڪن ٿيون سُورج جيان، ٽِڪون ٽوپيءَ جون،
سنڌ، ثَقافت، “اَيڪتا”، هر دل ۾ ڌَڙڪيون،
جُوءِ سَڄي جُهمريون، جَمالا جاڳي پيا.
*
اُڀري آئي”اَيڪتا“، اَجرڪ، ٽوپيءَ سان،
رنگَ ثَقافت جا بَڻيا، سَرتيون ۽ سَرتا،
پِرتئون سڀ پَرتا، ديس جَمالا ٿي ويو.
*
ٽِڙن مُکڙيون موڙ جون، ٻَھڪن مُکَ سدا
ساري سنڌ اَدا، مينديءَ سان مھڪي پَوي
*
ڇالئه وِرهائين پيو، ماڻھون طبقن ۾،
هڪڙا اَهنجن ۾، ۽ ٻيا جيئن زندگي.
*
چنڊ اسان جي عيد جو، ٿي ويو ڪالهه شھيد،
ڏُک وِڪي بازار ۾، ڪارو ويس خريد،
غلاميءَ جي عيد، اڃا منھنجي ديس ۾.
*
توکي نئين سال جون، ڪيئن ڏِيان واڌايون،
پاڻ اَڃان آهيون، پنھنجي ڌرتيءَ تي غُلام.
*
موت نه ماري ماروي، پاڻ مَري ويو موتُ،
جَرڪي پئي ڏِس جوتُ، باک ڦُٽي آ ديس تي.
*
اُڏري ويئي ڪُونجڙي، ڳاڙها پَنکَ کڻي،
گولي گهات هَڻي، گهاءُ ڏئي وئي ڪُونج کي.
*
آزاديءَ جون پَنکڙيون، مُکڙيون ٿي ٽِڙنديون،
کَٿوريون کِڙنديون، پنھنجي ڌرتيءَ جي مٿان.
*
ڇيتون ڇيتون پَٻَ جا، پٿرَ ٿي ويندا،
توکي جي ٿيندا، سَسئي!سامھون پنڌ ۾.
*