شھيدن کي ڀيٽا
شَھادت شاهدي آهي
سَچن جي سُورهيائيءَ جي
وَطن جي اَوَرچائيءَ جي
مِٽي بي رنگ ڌرتيءَ جي
لَھوءَ سان لال ٿي وئي آ
ڪَھاڻي مَقتلن واري
وڏو اُتساهه ٿي پئي آ
ڪھاڻي آ ڪڪوري پَئي
رَتل ڪردار اُن جا ڪَئي
لَھوءَ جي لاٽ ٻاريندي
اَچي اِتھاس مان پيئي
سَھيڙيو اَلميا ڪيئي
اڄوڪي دور جي دَر تي
صَدا هي احتجاجي آ
ڪَٿا آزاد ڌرتيءَ جي
مَتان ڀائين رَواجي آ
سَڄي ڌرتي تَڏو ٿي وئي
سَموري قوم ڏُکياري
مَرڻ کان ڪير ٿو موٽي
شَھادت ذهن تي طاري
ڪي گهاڻن ۾ ويا گهوٽيا
نه ڪي ڦاهين وَٽان موٽيا
رهيا ڪي عمر ڀَر قيدي
جُهڪيا هرگز نه سي پوءِ ڀي
ڪنھين مَقتل کي شَرمايو
سَڙي ڪي خاڪ ٿي ويا ۽
ڪنھين وِھُ کان نه گهٻرايو
ته ڪي گولين جي سَرگم تي
ڪُڏي سِر کي سَھائي ويا
مِٽيءَ سان سڀ مَلھائي ويا
لِکي ويا خُون پنھنجي سان
ڪَھاڻي هانءُ ڏاريندڙ
ڀَڀڙ بي اَنت ٻاريندڙ
مَٿس عُنوان آزادي
اُنھيءَ جي گُهرج قُرباني
ڏِني جا ديس آ هرپل
اَڃا تائين ڏئي ٿو پيو
مگر مايوس ناهي ٿيو
اڳي کا اڳڀرو آهي
ڏِسو هُو پَرڀرو آهي
وطن جي ماڳ جو رستو
اکين مان جاڳ جو رستو
ڦُٽي پيو آهي خوابن مان
اَذيت ۽ عَذابن مان
اسان هِن حوصلا پاتا
لَٽا رَت سان رَڱيل پاتا
شَھادت لئه وَطن ڪارڻ
اسان جا روح هِن آتا
مِٽيءَ جو قرض آ سِرَ تي
مَري سو لاهبو ماتا!
*