ڪيڏارو
هٿيارن جا هَٿَ ڏَڪن پيا
غدارن جا هَٿَ ڏَڪن پيا
ڳاٽن جيئن هَٿَ اوچا آهن
جن ۾ ڳاڙها جَهنڊا آهن
نعرا اُڀَ کي ڏاري وجهندا
ماري!توکي ماري وجهندا
ماڻھونءَ ۾ جا نفرت آهي
ڌرتي تن جي غيرت آهي
جيڪا جاڳائي ٿي جُوءِ
لڱ لڱ لَھسائي ٿي لُوءِ
ذهنن ۾ مانڌاڻ مَتل آ
سوچن ۾ ڳاڙهاڻ رَتل آ
اَک اَک آهي ٽانڊا ٽانڊا
آڳ اُلا ٿيا ديس مُھانڊا
ڪوڙي ڪاڪ ڪيرائيندا هي
گهائيندڙ کي گهائيندا هي
اُلري اُلري آيا آهن
صدين جا هي گهايا آهن
لُوئن جا لُوساٽيل ماڻھون
بُک ۽ اُڃَ اُساٽيل ماڻھون
جاڳي پيا جُهونجهار مٽيءَ جا
موهن مان آثار مٽيءَ جا
سَمبارا جا سانگ سَجايا
اِسٽوپا جا واسي آيا
ڪوٽ ڏجي گجگوڙ ڪري ٿو
رَني ڪوٽ به باھ ٻَري ٿو
ڪارونجهر ڪَڙڪاٽ ڪيا اڄ
چوڙيي ڀي چَمڪاٽ ڪيا اڄ
ڪينجهر اُٿلي پوندي ساري
کارو ڇاڻ ۽ گهوڙاٻاري
هيل به سنڌ سڄي ڪيڏارو
اَرغونون! او تاتارو!
کَرڙي رت جي پياسي آهي
ڀَل تون اَچ گهوڙن تي ڪاهي
توسان هڪ هِڪاڻي ٿيندي
تنھنجي خَتم ڪھاڻي ٿيندي
ڪانئر جو ڪردار نه رهندو
ويرين جو ڪو وار نه رهندو
ڌرتيءَ جو غدار نه رهندو
*