رياست
رياست ڀي ڄڻ ڪُتي آهي
جيڪا هڪ ئي وقت ڪئي
فِتنا ۽ فَساد ڄَڻي ٿي
دهشت گوليون باھ بَڻي ٿي
جيڪي سندس اِشارن تي
اَمن مٿان باهيندا آهن
ڀونڪيندا، ڏاڙهيندا آهن
روز جنوني جهنڊا جُهولي
ڌرتيءَ ماس پَٽيندا آهن
ماڻهوءَ رَت چَٽيندا آهن
*
بخشل باغي ڌرتي جي قرض کي فرض جيان نڀائڻ جو فن خوب ڄاڻي ٿو. ھي ڪتاب سندس مزاحمتي شاعريءَ جو مجموعو آھي. بخشل باغي لفظن جي ڄار ۾ اُلجهڻ بنان تخليقي پنڌ ۾ پنھنجا پيچرا پاڻ ٺاهيندو وڌندو ٿو رهي، سندس هي مزاحمتي شاعريءَ جو مجموعو پنھنجي ڌرتيءَ سان بي پناھہ اُنسيت ۽ انياءَ خلاف آواز جو اهڙو سنگم آهي، جنھن تي پاڻمرادو پاڻ نڇاور ڪرڻ جو جذبو ڪَر موڙڻ لڳي ٿو ۽ اهائي خوبي باغيءَ کي ٻين ڪوتاڪارن کان الڳ ۽ منفرد هنڌ تي رسائي ٿي.
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو