هي سنڌ نه آ هڪ لَفظُ رُڳو
او ويڪو! واڪ لڳائي وَٺُ
هر شيءِ وَکر ڄڻ تو لئه آ
جاگير نَگر ڄڻ تو لئه آ
ڌرتيءَ جو مُلھ چُڪائي وَٺُ
تو ٻيٽَ ڏنا سڀ ٻيلاٽيون
ڀُنڊاڙ، ڏِنگيءَ کي ڀيٽ ڪري
سنڌ ساگر ملياميٽ ڪري
تو ڀُونءِ ڀَڳيون ڇو کَنڀڙاٽيون
تو سنڌ کَپائي درٻاري
اڄ سياست ۾ واپار ڪري
هِن ديس مٿان ڇو وار ڪري
غدار! ڪئي آ غداري
هي سَتر سالا ڊرامو آ
جنھن ۾ آ غُنڊا راج رُڳو
جو پنھنجي اَنت تي ڄاڻ پُڳو
جنھن ڀُونءِ ڪئي هي ٽامو آ
پر پوءِ به اڳتي ڪاهيون ٿا
تون ڪيڏا ڀي هٿيار کڻين
۽ منھنجي سيني مَنجهه هڻين
هر ليڪو تنھنجو ڊاهيون ٿا
تون حملا آور چيتي جيئن
ڄڻ سنڌ هِراسيل هَرڻي آ
ته به توکان مُور نه ڏَرڻي آ
تون ڀوڳيندين سڀ ڪيتي جيئن
او ديس دروهي! کوڙ ٿيو
هي ڊرامو ڪوڙي سياست جو
۽ تنھنجي ڪوڙهي رياست جو
هر ماڻھو آهي ٽوڙ ٿيو
هي سنڌ نه آ هڪ لَفظُ رُڳو
پر هِن ۾ آ ڪائنات سڄي
ٿي “ڪُن فيڪون” جي بات سڄي
هِن تي پھريون آواز پُڳو
سڀ ويد، پُراڻ، مَھاڀارت
هي گيتا، گِيان ۽ پاٺ سڀئي
هي پوڄا، مندر ساٺ سڀئي
”موهن” مان جَنميو هي ساهت
تون ڇا به ڪرين تون ڇا به ڪَرين
پر توکي ڪجهه به نه وَرڻو آ
هي جوءِ سَموري ڌَرڻو آ
تون اڄ نه مَرين ته سُڀاڻ مَرين
*