اَيڪتا جو وچن
سنڌ جي اَيڪتا آ سُجاڳي بَڻِي
ديس جا اڄ ته جاڳي پيا سڀ ڌَڻِي
اَيڪتا جي وَچن کي پيو ورجهائبو
گيت گيڙو سڄي ديس ۾ ڳائبو
ڀِٽَ تان بيت ڀَڙڪي اُڏيا شاهه جا
ديس تي چَنڊَ اُڀريا جو ويساهه جا
درد رهندا نه ساڳيا هي درياهه جا
شاھ، سامي، سچل سچَ ساڃاهه جا
اَيڪتا جا اِجهو ڄاڻ ميلا مَتا
ڀُونءِ جا هَٿَ ٿيا اڄ ته مينديءَ رَتا
چار داڻا به آهن چَڱا سَنگ ۾
اچ ته رڱجي وَطن جي وَڃون رنگ ۾
روز ميلا مَلھالا هُجن ديس ۾
ڳيچ، سھرا، جَمالا هُجن ديس ۾
هاري ناري هي پورهيت ۽ مَزدُور سڀ
منھنجي ڌرتيءَ جا آهن اِهي نُور سڀ
هي ٿا گَڏجن ته جُهومِي پئي ڪائنات ٿي
ٻاٽ چيري اُڀامي ته پرڀات ٿي
هڪڙي مالھا محُبت جي جوڙيون اَچو!
موت جھڙي هي ماٺار ٽوڙيون اَچو!
اَيڪتا جا اَچو گيت جُهونگاريون
ديپ گڏجي وچن جا سڀئي ٻاريون
گُهگهه اُونداهه ۾ روشني ٿي وڃي
صبح روشن جيان زندگي ٿي وڃي
اَمن پنهنجو تَرانو بڻايون اَچو!
اَيڪتا جو وَچن آ نِڀايون اَچو!
*