ڇَھِين جُونِ
وطن جي مِٽيءَ جا مُحافظ اسين
شھر، گهر، گهٽيءَ جا مُحافظ اسين
اَباڻا اِهي ڳوٺَ ۽ ماڳَ، گَسَ
قديمي سڀئي ڏيهه وارن جا ڏَسَ
لَتاڙڻ نه ڏينداسين توکي ڪڏهن
اُٿي پَوندا ٿَر، بَر ۽ تَڙ، تَڙ تڏهن
جڏهن ڀي ڪندين وار ڌرتيءَ مَٿان
او تَرخان، تاتار ڌرتيءَ مٿان
جُڳن کان ٿا جهيڙين جُهونجهار ڏِسُ
سَڄي جُوءِ ڪَڙڪِي آ ڪَنڌار ڏِسُ
وَڙهن واهرو روز پنھنجي وطن لئه
وڻن لئه، ولين لئه، گُلن ۽ ڦُلن لئه
ڪراچيءَ کان ڪشمور جاڳي پيو
اُتر، لاڙ، ڪاڇو به جهاڳي پيو
ڏِجي، کيرٿر ۽ رَني ڪوٽ تي
سڀئي توتي ڏَمريل اَٿئي چوٽ تي
ڇَھِين جُونِ توسان وڏي جَنگ آ
وطن هي وَڌيو تو ڏي اَڙٻنگ آ
نه ڪنھن جي به نالي ۾ قبضو کَپي
ڇڏيو سنڌ کي ڪيڪ جيان تو ڪَپي
ڀَلي ڪير ڪيڏو به چاهي کڻي
مگر سنڌ جا ديس واسي ڌڻي
سڀئي هاڻ گڏجي اُٿيا ديس لئه
سدا توسان وڙهندي ڪُٺا ديس لئه
وطن کي ڪيئن ٿا وساري سگهن
وطن لئه مَري ۽ ٿا ماري سگهن
سدائين وطن جا نِگھبان هي
شھادت ئي سمجهن پيا شان هي
سدا پُرامن ٿي رهيا ديس ۾
مُحبت سَندن آھي سَنديس ۾
(21 جون2021ع تي بَحريا ٽائون ڪراچيءَ جي مين گيٽ تي تاريخي ڌَرڻو)
*