مٺي مهيريءَ سان سياحت ۽ ٿر ياترا: نانڪ رام کيمناڻي
هر سال وسڪاري بعد اسان دوستن جو پياري مٺي مهيريءَ سان گڏجي ٿر ياترا ڪرڻ ۽ ٿر جي سونهن ڏسڻ ۽ ماڳ مڪان گھمڻ ۽ ڪارونجھر جي اوچين چوٽين تي پهچڻ لاءِ جتن ڪرڻ وارو سلسلو تمام دلچسپ ۽ يادگار رهيو آهي. ٿر جي سفر ۾ اسان سان گڏ گھڻو ڪري رفيق احمد جعفري صاحب، الھه بخش ڪليار ۽ ٻيا دوست موجود رهيا آهن. ٿر جي دوري ۾ سنڌ سرڪار ۽ صوبائي سياحت ۽ ثقافت کاتي طرفان ٿر جي سورمي روپلي ڪولھيءَ جي قائم ڪيل يادگار ۽ روپلو ڪولھي گيسٽ هائوس ۾ قيام ضرور ٿيندو رهيو آهي. هتي رهائش ۾ سڀني جو روح وندرائيندڙ ۽ محفلن جو مور، اسان جو پيارو مٺو مهيري هوندو هو، جنهن جي شاهه ڀٽائيءَ جي شاعري ۽ شيخ اياز جي ڪلامن تي پنهنجي پرسوز آواز ۾ جھونگار سان ڀرپاسي جو سمورو ماحول ئي ڄڻ جھومڻ لڳندو هو. ان موقعي تي اسان جي دوستن جي سٿ کان علاوه ڀرپاسي جا ماڻهو پڻ گڏ ٿي مٺي جي سريلن ڪلامن مان لطف اندوز ٿيڻ لڳندا هئا.
ڪارونجھر جبل جي سياحت دوران مٺي جو اهو جنون هوندو هو ته جبل جي سڀ کان اوچي ۽ مٿاهين چوٽيءَ تي چڙهجي، اها جستجو پڻ ٿر جي هر سفر کي يادگار بڻائي ڇڏيندي هئي. اهڙي ريت ڪاسبي ۾ راما پير جو مندرجتي هر وقت مور پيا مستيءَ ۾ اڏامندا هئا ۽ اهو پاسو هڪ افسانوي منظرنامي جو عڪس يا ڪنهن خوبصورت خواب جو منظر پيش ڪرڻ لڳندو هو. انهيءَ مقام جي هڪ ِٻي دلچسپ ڳالھه اها پڻ هوندي هئي ته انهيءَ پاسي ڪنهن وڻ جي هيٺ هڪ نابينا راڳي يوسف فقير ويٺو هوندو هو ۽ مختلف شاعرن جي شاعري پيو ڳائيندو هو، اتي مٺو پڻ يوسف فقير سان پنهنجن سرن کي ملائي ڳائيندو هو ته ماحول وڌيڪ سريلو ۽ دلچسپ ٿي ويندو هو.
اسان جو دوست ۽ دلبر مٺو مهيري اڄ اسان ۾ موجود نه آهي. هو اسان جي چاهڻ ۽ نه چاهڻ جي باوجود حياتيءَ جو وقت پورو ڪري پنهنجي رب ڏانهن وڃي چڪو آهي ۽ اسين سندس يادون، ٻول، شاعري ۽ گيتن تي آلاپ، ناچ ۽ دلبرين جي يادن کي سهيڙي رهيا آهيون. ڀڳوان سندس من کي شانتي ڏي ۽ وارثن ، عزيزن ۽ دوستن کي سندس وڇوڙو برداشت ڪرڻ جي همت ڏي.