غزل
روح هڪ شخص لئه رُليو هوندو.
من اَسان کان وڃائجي ويو آ،
تنهنجي نيڻن ۾ دڳ ڀُليو هوندو.
توکي ڄاڻا اڪيلو، ڀوڳيندين،
ڏک نه ڪنهن ساڻ تو سليو هوندو.
ڪيترا دوست ها، وَيا ڪاڏي؟
پاڻ هر ڪنهن پرين! پَليو هوندو.
هو وري ياد ڇو پيو آهي؟
ڪين دل کان اڃا ڀُليو هوندو.
ڪو نئون عشق ٿو سڏي دل کي،
’سعيد‘ ماضيءَ سڏي جهليو هوندو.