غزل
ڪي اوهان لئه پرين رُنا هوندا.
مان به ويندس مٽيءَ ۾ گم ٿي،
۽ هَوائن ۾ سڀ پَنا هُوندا.
منهنجي سامهون رڳو انڌيرو آ،
تنهنجي سامهون ته آئِنا هوندا.
جو مليس دادُ ان کي ياد ڪندو،
هن کي اڄ ڀي اُهي ڏَنا هوندا.
’سعيد‘ هوندو اڳي جيان تنها،
۽ اُهي ڳوٺ جا ٻَنا هوندا.