هائيڪا
پکين جي قطارَ
اڱڻ مٿان ڏسندي وَئي
تنهنجا کُليل وارَ
حبيب ساجد مان
شام لبِ مهراڻ تي
تنها روحن جيان
شعر ڇولين جيان
سکر واري پُل تي
حبيب ساجد سان
شعر پَيا پڙهبا
اَسان مرده قوم جي
قبرن جا ڪَتبا
* حبيب ساجد -منهنجو شاعر دوست
ديري مٿان چنڊ
چانڊوڪيءَ ۾ ٿي لڳي
سوني هر هڪ ٻنڊَ
نلڪي جي هيٺان
وهنجي ٿي هُوءَ ڇوڪري
سنهڙي پوتيءَ سان
پوڙهو ۽ ڪوٺي
ڌُنڌلو چَهرو دِيد ۾
ٻريل ميڻ بتي
ڊرائيور ۽ رڪشا
لهن چڙهن ٿا واٽَ ۾
پئسينجر پاڇا
دايَن وارو دَرُ
اُنَ جي بِلڪل سامهُون
’سعيد‘ جو ٿئي گهر
چوڏهينءَ رات اڱڻ
چمڪي ٿو چانڊاڻ ۾
* بيد مشڪ جو وڻ
* ڳوٺ عقل ۾ منهنجو گهر
منهنجي گهر ۾ بيٺل بيدمشڪ جو وڻ (سعيد)