چئوسٽا
اکيون ڪنهن اَڄاتي سفر تي اُٿيون،
سڄي سِرشٽيءَ ۾ نه ڪاٿي ٽِڪيون.
وڏو ڪائناتي سفر طئه ڪري،
اکيون ڪنهن جي چهري جي تِرَتي ٽِڪيون.
***
مان اُهو سانورو مصور هان،
تون اُها نِرتڪي آن موهن جي.
هي ته آ اُڃَ آتمائن جي،
پيار ناهي پياس پَل کَن جي.
***
نانءُ هُن جو کنيهءِ سڀن آڏو،
هاڻ ويٺو پَيو ٿو پَڇتائين
هُوءَ ڪيڏي نه ڪاوڙي هوندي،
’سعيد‘ پٽ! ٻار آن اڃا تائين!
***
مَنَ ته مَنَ سان ملي وَيو آهي
تَنَ جي تَنَ کان ڀَلا ڇو دوري ٿئي؟
چنڊ جهڙي بدن تان لاهه ڪَڪَرَ!
آرزو جسم جي به پُوري ٿئي.
***