غزل
لڳو آ سيڪ ڀتين کي، زمين آلِي آ،
جتي گذاري حياتي، سا جاءِ خالي آ.
اڃا به خوشبو اوهانجي سا ڏيوِڍيءَ ۾ آ،
اڃا به پنهنجي اکين ۾ اُهائي لالي آ.
دريءَ مان ديد نظارو ڏسي رهي آهي،
هوا ۾ خوشبو آ، موسم پرين! جهڙالي آ.
اسان جو دين به پنهنجو، ڌرم به پنهنجو آ،
اَسان جو جيءُ آ ڪعبو، خدا خيالي آ.
جنين سان عشق تنين سان ئي دشمني آهي،
اوهان جي نينهن سندي ريت هيءَ نرالي آ.
چمي به ڪين سگهياهُون، جنين کي چاهيو آ،
’سعيد‘ عشق اسان جو رڳو حوالي آ.
***
جن جي خاطر رهياسين صديون منتظر،
ڇو اسان کان اهي ساعتون ٿا وٺو؟
***