غزل
رات سپنن کي ڇو ٿو جاڳائي؟
دل جو در ڪير ٿو هي کڙڪائي؟
وقت تي تون نه آئين جِيوَن ۾،
وقت کي ڪير هاڻ موٽائي؟
هاڻ گهر ۾ رهي ٿي خاموشي،
ڪوئي ناهي رهيو جو ڳالهائي!
دل جون تارون ڇِڙي پَيون آهن،
هُوءَ منهنجو غزل پئي ڳائي!
سانورو ڇوڪرو يَڪو اُس ۾:
نيري در ڏي پَيو ٿو واجهائي!
عشق جي راند ڀي ڏٺي کيڏي:
’سعيد‘ موٽياسين پاڻ هارائي!
***