غزل
منهنجي گهر ۾ برات آئي آ،
چنڊ تارن سان رات آئي آ.
ڪنهن نه ڪنهن ڪُنڊ ۾ ڪريل هوندا،
مُنڍ ۾ جن کي مات آئي آ.
تو جو اڇلي ڇڏيو انڌيري ۾،
مون ڏي ڏياٽين سان ڏات آ.
پاڻ ۾ مان نٿو سگهان ماپي،
جيءَ ۾ ڪائنات آئي آ.
زندگي هئي ٻڌل زنجيرن ۾،
موت آيو نجات آئي آ.
وقت بيهي رهيو آ هڪ پَل ۾،
ڀل ۾ تنهنجي جو بات آئي آ.
***