سفرناما

ملائيشيا جون محبتون

ھي سفرنامو اهڙي تہ دلچسپ ۽ بھترين انداز ۾ ضابطہ تحرير ۾ آندو ويو آهي جو پڙهندڙ کي ملائيشيا جي تاريخ، جاگرافي، ڪلچر، ٻولين، تھذيب، تمندن، سياست ۽ سماج متعلق بي بھا معلومات ۽ ڄاڻ مھيا ڪري ٿو. هن ڪتاب ۾ هر مضمون پڙهڻ کان پوءِ نئين ڄاڻ ملي ٿي. ھي سفرنامو ھڪ خوبصورت وڻندڙ ۽ معلومات جي خزاني سان سينگاريل حسين سفرنامو آهي. جنھن ۾ بلوچ صحبت پنھنجين حسين يادگيرين ۽ احساسن جي خوشبو سان گڏ ملائيشيا جا سڀئي حسين منظر اهڙي تہ بي مثال انداز ۾ ڪٺي ڪيا آهن، جيڪو اوهان کي پنھنجي جادو ۾ ائين جڪڙي ڇڏين ٿا جو اوهان ان کي هڪ ئي ساعت ۾ مڪمل ڪرڻ چاهيندو. ڪتاب جو اھم ترين موضوع اتان جا تاريخي ماڳ مڪان، موسم، گارڊن، رهڻي ڪھڻي، شھرن جو نظام، اتان جا مندر، مسجدون، سياستدان ۽ اتان جي ترقي آھي.

Title Cover of book Malaysia Joon Muhbatoon

آرڪڊ هوٽل جي واش روم ۾ مسئلو

جتي هي هوٽل تمام صاف سٿري هئي. اُتي هن ۾ ڪجهہ خاص قسم جون سھولتون بہ هيون. خاص ڪري هتي پاڻي جھڙي انمول تحفي جو ڪو بہ ملھہ نہ هيو. پر ان لاءِ پنھنجي روم کان نڪري هيٺ لائونج جي پاسي ۾، اسٽور جي اندر، پنھنجي خالي بوتل ۾ ڊسپينسر مان پاڻي ڀري اچڻو هيو. اسان جھڙي سست ماڻھوءَ لاءِ هي ڏاڍي ڏکي ڳالھہ هئي، ايڏو وڏو خفو ڪير ڪري. هن هوٽل جا ڪمرا جيتوڻيڪ ننڍا هيا، پر صفائي جي حساب سان ۽ سھولت جي حساب سان انتھائي اعليٰ معيار جا هيا. اسان جا ڪمرا پنجين فلور تي هيا، اسان لفٽ ذريعي پنجين ماڙ ۾ آياسين. اسان جا ڪمرا هڪ ٻئي جي ڪمرن سان گڏو گڏ هيا. مون کي ياد ٿو اچي تہ اسان جا روم نمبر 501 ۽ 502 هيا. ڏاڪڻ سان گڏ ئي گيلري ۾ هڪڙي ٽيبل ۽ ان سان گڏ استري رکيل هئي. ان جو مقصد اهو هيو تہ جنھن بہ مسافر کي ڪپڙا استري ڪرڻا هجن تہ هو پنھنجي مدد پاڻ تحت ڪپڙا استري ڪرڻ وارو ڪم بخوبي سرانجام ڏيئي سگهي پيو. هي آرڪڊ هوٽل، بڪيٽ بنتينگ Bukit Bintang واري مشھور علائقي ۾ هئي.
جيئن مٿي مون ذڪر ڪيو آهي تہ ڪائونٽر تي انتھائي ڪو آپريٽو ليڊي ويٺل هئي، هن پنھنجو نالو فاطمہ ٻڌايو هو. هوءَ مسلمان ڇوڪري هئي ۽ هوٽل بہ ڪنھن مسلمان مالڪ جي هئي. هن ادڙي کي اسلامي ڊريس پاتل هئي، خاص ڪري هن جي مٿي تي اسڪارف ٻڌل هيو. هو اسان انگريزي ۾ گفتگو ڪري رهي هئي.
اسان سڀئي ٿوري دير ۾ فريش ٿي ويا هياسين. مان ۽ ڊاڪٽرسنتوش روم پاٽنر هياسين، جڏهن تہ جاني ۽ پرتاب ٻي روم ۾ هڪٻئي جا حال ڀائي هيا. هوٽل ۾ گرم ۽ سرد پاڻي جو سٺو بندوبست ٿيل هيو. گرم ۽ سرد پاڻي لاءِ جيڪو اليڪٽرڪ هيٽر لڳل هيو. ان جي ڳاڙهي بتي ٻري رهي هئي. جنھن مان اهو لڳي رهيو هيو تہ هيٽر کليل آهي ۽ پنھنجو ڪم ڪري رهيو آهي. ان هيٽر جي پائيپ مان پاڻي ٽمي هيٺ ڪِري رهيو هو. مون ڊاڪٽر کي سڏ ڪري اهو ڏيکاريو ۽ چيو تہ،”ڊاڪٽر! هي تہ انتھائي خطرناڪ آهي. هن آلات ۾ بجلي آهي ۽ اتان ئي وري پاڻي ڳڙهي پيو. جنھن ڪري ڪرنٽ لڳڻ جو خطرو موجودآهي.“
سو ڊاڪٽر هڪدم ڪمري مان ئي ڪائونٽر تي فون ذريعي ڪال ڪري ان هوٽل انتظاميه کي صورتحال کان آگاھہ ڪيو. ڊاڪٽر جي ان فون جو اهو نتيجو نڪتو جو ٿوري دير ۾ ئي بنگالي مستري /پلمبر مٿي اچي پڳو. هن کي باٿ روم ڏيکاريوسين ۽ اهو بہ ٻڌايوسين تہ،”هن هيٽر مان پاڻي ٽمي پيو.“ هو مسئلي کي سمجهي ويو هو. ان ڪري هو ان هيٽر جي پائيپ لائين جي نٽ کي ٽائيٽ ڪرڻ شروع ڪيو، جنھن مان لڳي پيو تہ ان ڍري نٽ جي ڪري ئي پاڻي ٽمي رهيو هو. پائيپ لائين جي نٽ کي ٽائيٽ ڪرڻ سان ئي پاڻي بند ٿي ويو هو ۽ اسان بہ مطمئن ٿي ويا هياسين پر بنگالي جي چھري مان لڳي پيو تہ هو اسان مان مطمئن نہ هيو.