لالا محب جي مھمان نوازي
هوٽل ۾ داخل ٿيندي ئي بھترين خوشبو ڀاڪر پائي، جسم کي وڻ ويڙهي جيان وڪوڙي ويئي. هنن وڏين هوٽلن جي خوشبو اهڙي تہ پياري هوندي آهي جو روح جي پاتال ۾ لھي ويندي آهي. سو هتان جي خوشبو ۽ ارد گرد وارو متل مانڊاڻ اهو ٻڌائي پيو تہ هن هوٽل جو ماحول ڪيترو رنگين ۽ گرم آهي.
صوفن تي ويھندي مون اوسي پاسي جي ماحول تي هڪڙي مٿاڇري نظر وڌي. هوٽل جي کليل گيلري ٽائيپ ايريا ۾ ڪيئي صوفا ۽ آرامدہ ڪرسيون سجايل هيون. جتي هن هوٽل جا ڪسٽمرز، پنھنجن دوستن يارن سان هتان جي ماحول جو مزو وٺندي، شيشي (حقي) مان لطف اندوز ٿي رهيا هيا.
ڪي ڪسٽمر اڪيلا ئي ۾ ئي شيشي جي منفرد ۽ مختلف ذائقن جو مزي ۽ سڪون کان آسنا ٿي رهيا هيا تہ ڪي وري جوڙن سان پريم جي ساگر مان سونھن جون سرڪيون ڀري پيار جو ناڪام ڀرم رکي رهيا هيا. اهڙي ئي انتھائي خوبصورت ماحول ۾ لالا محب اسان لاءِ سڀ کان اول تہ فريش جوس جو آرڊر ڏنو هو. دوستن مختلف فريش جوسز جي مزيدار ذائقي مان لطف اندوز ٿيڻ ٿي چاهيو.
ان سان گڏ هن اسان کان پڇيو تہ،”توهان مان شيشو ڪير پئيندو (حقو ڪير ڇڪيندو) آهي.“
”ڪو بہ نہ“، پرتاب هن کي جواب ڏنو.
ڇو تہ اسان مان ڪو بہ دوست ڪنھن بہ نشي جي بلڪل ويجهو نہ هيو، نہ شراب، نہ چرس، نہ آفيم، نہ سگريٽ ۽ نہ ئي حقي جي.
سو اسان جي ان جواب تي لالو پٺاڻ حيران ٿي ويو هو تہ هي ڪھڙي قسم جا ماڻھو آهن. انھي دوران گفتگو بہ هلندي رهي، تہ لالا محب جي حُقي جا وڏا وڏا ڪش بہ. جيڪي ڪڪرن جي شڪل ڌاري آسمان ۾ جهڙ بڻجي مٿي هوا ۾ اڏامي پئي ويا. انھي دوران ٻہ ٽي دفعا ائين بہ ٿيو تہ ان حقي جا ٽانڊا وسامي ويا، جيڪي بغير ڪنھن چوڻ جي ئي هڪدم ويٽر تبديل ٿي ڪيا. هن حقي جي مختلف ذائقن جو لالا محب مزو ماڻي رهيو هو. جڏهن تہ اسان اڃان تجسس واري دنيا ۾ ئي گم هئاسين. محب جي ڪچھري مان مون ئي ائين لڳو تہ محب اتان جي زندگي مان مطمئن هيو.
هو اصل ۾ هيو تہ ڪوئٽا جو، پر هتي ڪافي عرصي کان ڪاروباري دنيا ۾ مصروف ٿي ويو هو. اسد سميجو هن جو بزنس پاٽرنر هيو. هو ٻئي هتي خوش هيا. اسد جيئن تہ سيف سميجي جو ڀاءُ آهي ۽ هي ٻيئي ڀائر اسان جي پرتاب جا دوست آهن. عجيب اتفاق آهي جو منھنجي نہ اسد سميجي سان ملاقات آهي ۽ نہ وري سيف سميجي سان.